Sloneczniki

Garderoba czyli, co się nosi w Indiach?


29 i 30 maja 2008 - posty Zahry przeniesiony z jej blogu valley-of-dance, z powodu zamknięcia blogów przez onet. W 10 urodziny blogu Zahry.

Stroje indyjskie, charakteryzujące się dużą różnorodnością, jasną i żywą kolorystyką, mnóstwem paciorków, haftów, rysunków i wzorów, są dla zagranicznego turysty nie lada atrakcją. Sprawiają, że kobieta wygląda niebiańsko jak z Baśni tysiąca i jednej nocy.

 

 http://valley-of-dance.blog.onet.pl/wp-content/blogs.dir/615084/files/blog_gn_4293578_6109100_tr_paheli1_kopia.jpg

 

ACHKAN - długi męski płaszcz zapinany na guziki, sięgający za kolana. Noszony na północy Indii głównie przez Shików, Muzułmanów oraz arystokrację.

CHOLI - mała bluzeczka z krótkim rękawkiem, zakładana do sari lub do spódnicy (ghagry, lehengi). Wiązana na plecach, lekko je odsłaniająca, lub zapinana na zameczek.

CHURIDAR (ćuridar) – strój kobiecy, noszony zwłaszcza przez niezamężne dziewczyny, podobny nieco do salwar kameez, używanego w Pendżabie składający się z obcisłych, zwężonych na dole spodni (szarawarów), luźnej tuniki oraz dupatty – cienkiego szalu przykrywającego piersi i zarzuconego do tyłu na ramiona. Tradycyjny strój w indyjskim tańcu kathak.

DHOTI - tradycyjny strój męski noszony w Indiach składający się z upiętego w pasie kawałka materiału (bawełna, jedwab) o długości 4-5 m i ok 1 m szerokości. Dhoti występuje zwykle w jasnych kolorach (białym, szarym, jasnobrązowym, żółtym itp.). Kolor szafranowy zarezerwowany jest dla mnichów żyjących w celibacie.

DUPATTA (chunri lub chunni) – zwiewny szal, wykonany najczęściej z bawełny, szyfonu, żorżety, długości ok. 2 m. i szerokości ok. 50-100 cm. Weselne dupatty odznaczają się ogromną ilością ozdób. Stanowi element ozdobny, zwłaszcza do churidar i salwar kameez, przykrywającey piersi i ramiona.

GHAGRA (lehenga, parada, pavadaia) – spódnica noszona wraz z choli, często również z dupattą jako strój weselny.

KURTA - część tradycyjnego stroju męskiego noszonego głównie w Indiach, ale też w krajach arabskich. Jest to luźna koszula sięgająca zwykle za kolana. Materiały, z których kurta jest wykonana jak i ich kolorystyka są bogato różnorodne. Noszona z salwar, dhoti lub churidari.

LUNGI (mundu, kaavi munde, munda, manche, kaili, saaram, chaaram) – męski strój wywodzący się z Bengalu, używany również w Indiach i Birmie. Rodzaj sarongu, przykrywający nogi aż do kostek. Materiał bawełniany upinany w pasie, znany również jako dhoti. Uznawany jest za strój nieformalny, lecz w niektórych regionach noszony jest przez cały dzień. Na południu Indii występuje nieco podobny typ odzieży, biały bez wzorków (mundu). Weselne lungi to kasavu. W stanie Kerala noszone jest przez kobiety i mężczyzn. W stanie Tamil Nadu noszone wyłącznie przez mężczyzn.

NEHRU JACKET – męska kamizelka sięgająca kolan.

PURDACH (pardaa) – curtain czyli zasłona

SALWAR KAMEEZ (kamiz, qamiz) – strój zarówno kobiecy jak i męski w północnych Indiach, zwłaszcza w Pendżabie, składający się z „salwar” – workowatych, zwężonych na dole spodni (szarawarów), oraz „kameez” – luźnej koszuli (tuniki).

SARI (saree, cheera, podavai) jest bardzo długim pasem materiału (jedwabny, bawełniany), którego się nie zszywa, długości 5-6 metrów. Głowa sari-pallu- długości ok. 70-80 cm, często zdobiona kwiatową ornamentyką. Ubiór może być drapowany na kilkanaście stylów. Najpopularniejszym stylem drapowania jest nivi style (zawijanie dookoła talii, z końcem udrapowanym na ramieniu). Sari najczęściej jest ubierane na halkę (zwaną lehenga, ghagra w północnych Indiach i pavada, pavadai na południu) oraz z krótką bluzeczkę z niewielkimi rękawkami znaną jako choli. Biurowa etykieta zabrania noszenia krótkich choli bez rękawków. Również kobiety pracujące w siłach zbrojnych oraz nauczycielki akademickie zakładają choli z krótkim rękawem zakrywającym talię.

SHERWANI - męski długi płaszcz. Zakładany często na wesela lub inne ważne okazje. Noszony do kurta churidar i salwar kameez.

 http://valley-of-dance.blog.onet.pl/wp-content/blogs.dir/615084/files/blog_gn_4293578_6109100_tr_lagaan_1_.jpg

Ach… jeszcze adidasy – to podstawa!
JAK PZRYOZDOBIĆ GŁOWĘ?

Turbany wiązane są na wiele sposobów, według różnych kunsztownych wzorów. Turban zwijany jest ręcznie z długiej bawełnianej tkaniny o długości 4m. Jest to „znak rozpoznawczy Sikh’ów”. Jak jest ktoś zainteresowany wiązaniem takiego turbana, polecam stronkę.

Dla urozmaicenia notatki, poszukałam parę ciekawych fotek:

 
Z takim to raczej tylko rower    
   
Ten pewnie jest bardziej odświętny
   
A na koniec coś bardziej kosmicznego  
Nie mam pojęcia jaką pełnią funkcję akurat te turbany, natomiast z samego założenia mają one upiększać głowę, gdyż jest ona pierwszą rzeczą jaką widzi Bóg, gdy człowiek wychodzi z domu. Dla Sikh’ów oznacza to tyle, co sposób wyróżnienia się spośród innych wyznawców, pokazania swojej odrębności i oddania swojej religii.

Kobiety natomiast w dawnych wiekach ozdabiały głowy dużymi kunsztownymi przybraniami, jakich dziś już się nie widuje. Na malowidłach z epoki Guptów przedstawiane są jednak z gołymi głowami, niekiedy z nakryciem w postaci welonu lub skromne przystrojenie w kształcie tiary.
Obecnie rolę przykrycia głowy stanowi dupatta czyli kolorowy szal.

   

Najczęściej spotykaną fryzurą kobiet były włosy upięte w duży kok nad karkiem, ozdobiony nieraz wstążką naszywana drogimi kamieniami lub diademem. Warkocz, tak dziś popularny, nieczęsto spotykany jest na rzeźbionych wizerunkach przed epoką średniowiecza. Do dnia dzisiejszego zachowała się natomiast moda długich włosów.

Indie pełne są barw i kolorów, czego brakuje nam w naszej szarej codzienności. Ze względu na różnorodne zestawienia kolorów, Indusi nie znają takiego pojęcia jak kicz. Wszystkie barwy są dozwolone, z wyjątkiem białych – gdyż są zarezerwowane dla wdów oraz szafranowych, które są zarezerwowane dla mnichów żyjących w celibacie. Są oczywiście również inne kompozycje. Ja na przykład znalazłam taką:

  
Zdecydowanie nie ten kolor butów hi hi hi