Admirał (Rosja 2008)
Admirał (Rosja 2008)
18-03-2016
- odejdziesz zdradzony
Reż. Andrej Krawczuk (Italianiec)
2008
rosyjski
dramat historyczny biograficzny
hasło z Biblii
«Ибо крепка, как смерть, любовь».
na YT z ang. napisami
Ze ściśnietym sercem oglądam historię upadku imperium rosyjskiego, klęskę tzw. białych. Oni jeszcze nie wiedzą, ja już wiem. Tak też patrzyłam na historię admirała Kołczaka. Brał udział w espedycjach badających polarne kraje, dowodził walką okrętów na Morzu Bałtyckim,
był dowódzcą Floty Czarnomorskiej, do ostatniej chwili walczył na Syberii w obronie starej Rosji.
Na początku widzimy go prywatnie, jako mężczyznę żonatego, który zmaga się z pokusą miłości do Anny Timiriewej (Jelizawieta Bojarska)
Ulega jej.
Najbardziej zaciekawiła mnie jednak ta część historii, która rozgrywa się na Syberii.
Już wiem, że czescy sojusznicy go opuszczą, wręcz wydadzą w ręce bolszewików, że generał Kappel ze swoją armią
nie zdąży dojść do Irkucka przed egzekucją. Bolszewicy rozstrzelają go bez sądu. Natychmiast. Kołczak przegra, ale nie postawa, którą zajmuje w życiu.
Swoją wiernością, Rosji, przysięgom oficera, miłością do Anny (chociaż nie do żony) wygrywa. Tak dalece wciągam się w jego historię, że zapominam, iż przed oczyma mam przecież Konstantina Chabienskiego
znanego mi z ról w Geograf przegrał globus, Duch, Biała Gwardia i Radca stanu, a nie admirała Kołczaka.
To, co mnie najbardziej porusza to historia dwóch generałów: Kołczaka i śpieszącego mu na pomoc przez skutą lodem Syberię generała Kappela (zagranego tu przez Siergieja Biezrukowa).
Trzy tysiące kilometrów w 50 stopniowym mrozie. W filmie sceny, gdy pod koniem generała załamuje się lód. Odmrożone stopy trzeba amputować bez znieczulenia. Mimo tego i obustronnego zapalenia generał dosiada konia (choć jedzie przywiązany do siodła i po zdjęciu z konia jest już wnoszony wieczorem do namiotu). Do końca ze swoją armią, umiera kilkanaście kilometrów przed Irkuckiem,
gdzie właśnie rozstrzelali Kołczaka, któremu na pomoc szedł.
W filmie ważny wątek miłosny z Anną Timiriową. Nie byli małżeństwem. W chwili aresztowania Kołczaka Anna przedstawiła się jako jego żona domagajac się tego, by aresztowano ją z admirałem. Od tego czasu , od 1920 do 1960 roku aresztowano ją sześcioktrotnie,więziono w aresztach, zsyłano na etapy, do obozów, w przerwach między aresztowaniami, przeważnie była bezrobotna. W 1938 roku aresztowano jej 24-letniego syna Władimira, osądzono z paragrafu 58 (polityczni) i rozstrzelano.
2008
rosyjski
dramat historyczny biograficzny
hasło z Biblii
«Ибо крепка, как смерть, любовь».
na YT z ang. napisami
Ze ściśnietym sercem oglądam historię upadku imperium rosyjskiego, klęskę tzw. białych. Oni jeszcze nie wiedzą, ja już wiem. Tak też patrzyłam na historię admirała Kołczaka. Brał udział w espedycjach badających polarne kraje, dowodził walką okrętów na Morzu Bałtyckim,
był dowódzcą Floty Czarnomorskiej, do ostatniej chwili walczył na Syberii w obronie starej Rosji.
Na początku widzimy go prywatnie, jako mężczyznę żonatego, który zmaga się z pokusą miłości do Anny Timiriewej (Jelizawieta Bojarska)
Ulega jej.
Najbardziej zaciekawiła mnie jednak ta część historii, która rozgrywa się na Syberii.
Już wiem, że czescy sojusznicy go opuszczą, wręcz wydadzą w ręce bolszewików, że generał Kappel ze swoją armią
nie zdąży dojść do Irkucka przed egzekucją. Bolszewicy rozstrzelają go bez sądu. Natychmiast. Kołczak przegra, ale nie postawa, którą zajmuje w życiu.
Swoją wiernością, Rosji, przysięgom oficera, miłością do Anny (chociaż nie do żony) wygrywa. Tak dalece wciągam się w jego historię, że zapominam, iż przed oczyma mam przecież Konstantina Chabienskiego
znanego mi z ról w Geograf przegrał globus, Duch, Biała Gwardia i Radca stanu, a nie admirała Kołczaka.
To, co mnie najbardziej porusza to historia dwóch generałów: Kołczaka i śpieszącego mu na pomoc przez skutą lodem Syberię generała Kappela (zagranego tu przez Siergieja Biezrukowa).
Trzy tysiące kilometrów w 50 stopniowym mrozie. W filmie sceny, gdy pod koniem generała załamuje się lód. Odmrożone stopy trzeba amputować bez znieczulenia. Mimo tego i obustronnego zapalenia generał dosiada konia (choć jedzie przywiązany do siodła i po zdjęciu z konia jest już wnoszony wieczorem do namiotu). Do końca ze swoją armią, umiera kilkanaście kilometrów przed Irkuckiem,
gdzie właśnie rozstrzelali Kołczaka, któremu na pomoc szedł.
W filmie ważny wątek miłosny z Anną Timiriową. Nie byli małżeństwem. W chwili aresztowania Kołczaka Anna przedstawiła się jako jego żona domagajac się tego, by aresztowano ją z admirałem. Od tego czasu , od 1920 do 1960 roku aresztowano ją sześcioktrotnie,więziono w aresztach, zsyłano na etapy, do obozów, w przerwach między aresztowaniami, przeważnie była bezrobotna. W 1938 roku aresztowano jej 24-letniego syna Władimira, osądzono z paragrafu 58 (polityczni) i rozstrzelano.