Mahaśiwaratri hinduskie święto 27 II 2014
Maha Shiwa Ratri (महाशिवरात्रि) - Wielka noc Śiwy - inaczej padmarajarathri.Co roku obchodzone na przełomie lutego i marca najważniejsze świeto dla wyznawców Śiwy.
To noc, w którym śiwuici mają szansę na oderwanie się od myśli o doczesnym, o piciu, o jedzeniu. Ich myśli ma wypełniać medytacja i cześć oddawana Śiwie. Powtarzając jego imię Om Namah Shiva, mają oni oderwać się od materii pogrążając sie w świecie duchowym.
To święto ma szczególne znaczenie dla kobiet i sadhu. Kobiety w to święto proszą żonę Śiwy Parwati (ich małżenstwo jest w Indiach wzorem idealnego małżeństwa) o dobrego męża, błogosławieństwo w małżeństwie, o dar macierzyństwa.
Sadhu czczą patrona ascetów, pijąc thandai (napój z mleka, migdałów i z konopii indyjskich).
Pochodzenie tego święta wiąże się z licznymi legendami. Jedna z nich mówi, ze to noc poślubna Śiwy i Parwati. Inna, że w tą noc Śiwa zatańczył tandawę, taniec stworzenia, chronienia, zabezpieczenia i zniszczenia. Kolejna opowiada, że to noc, podczas której Śiwa pojawił się przed pozostałymi z wielkiej trójcy Brahmą, i Wisznu pod postacią nie mającego końca i początku lingam.
Święto zaczyna się o zachodzie słońca, w noc przed nowiem. W tym roku 27 lutego 2014 roku.
Po porannej rytualnej kąpieli (najlepiej w Gangesie lub innej świetej rzece) śiwaici ubierają nowe ubrania i udają się do najbliższej świątyni. Przynoszą Śiwie w darze liście klejowca, drzewa pod którym on medytował , owoce, olejki, lampki oliwne. Pod koniec święta spod świątyń Śiwy płyną rzeki mleka. Tłumy wokół świątyń czekające na swoją kolej recytują całymi rodzinami mantry, śpiewają pieśni ku czci Śiwy. Światynie obwieszone są wewnątrz girlandami kwiatów, oświetlone ogromem oliwnych lampek. W największycgh grana jest muzyka (na bębnach i instrumentach dętych)
To noc, w którym śiwuici mają szansę na oderwanie się od myśli o doczesnym, o piciu, o jedzeniu. Ich myśli ma wypełniać medytacja i cześć oddawana Śiwie. Powtarzając jego imię Om Namah Shiva, mają oni oderwać się od materii pogrążając sie w świecie duchowym.
To święto ma szczególne znaczenie dla kobiet i sadhu. Kobiety w to święto proszą żonę Śiwy Parwati (ich małżenstwo jest w Indiach wzorem idealnego małżeństwa) o dobrego męża, błogosławieństwo w małżeństwie, o dar macierzyństwa.
Sadhu czczą patrona ascetów, pijąc thandai (napój z mleka, migdałów i z konopii indyjskich).
Pochodzenie tego święta wiąże się z licznymi legendami. Jedna z nich mówi, ze to noc poślubna Śiwy i Parwati. Inna, że w tą noc Śiwa zatańczył tandawę, taniec stworzenia, chronienia, zabezpieczenia i zniszczenia. Kolejna opowiada, że to noc, podczas której Śiwa pojawił się przed pozostałymi z wielkiej trójcy Brahmą, i Wisznu pod postacią nie mającego końca i początku lingam.
Święto zaczyna się o zachodzie słońca, w noc przed nowiem. W tym roku 27 lutego 2014 roku.
Po porannej rytualnej kąpieli (najlepiej w Gangesie lub innej świetej rzece) śiwaici ubierają nowe ubrania i udają się do najbliższej świątyni. Przynoszą Śiwie w darze liście klejowca, drzewa pod którym on medytował , owoce, olejki, lampki oliwne. Pod koniec święta spod świątyń Śiwy płyną rzeki mleka. Tłumy wokół świątyń czekające na swoją kolej recytują całymi rodzinami mantry, śpiewają pieśni ku czci Śiwy. Światynie obwieszone są wewnątrz girlandami kwiatów, oświetlone ogromem oliwnych lampek. W największycgh grana jest muzyka (na bębnach i instrumentach dętych)