Anioł przy moim stole
Reżyseria: Jane Campion ("Portret damy", "Fortepian")
Scenariusz ( w opraciu o 3 autobiograficzne książki Janet Frame: Na wyspę teraz, Anioł przy moim stole i The Envoy from Mirror City )
Produkcja: Nowa Zelandia
Tytuł:An Angel at my Table
Język: angielski
Gatenuek: biograficzny dramat
Premeira: 1990
Ocena: IMDb 7.3/10
Kim jest Jane Franet (Kerry Fox)? Dziewczynką od małego odrzucona w szkole. Zbyt kragłą, gapowata, z burza rudych włosów na głowie.
Upokarzaną. A potem nagle doświadczaną przez los śmiercią swojej starszej siostry. Myrtle tonie podczas kąpieli. Gdy dorosła juz Janet zaczyna studiować samotność i poczucie wyobcowania
pogłębiają się. Kolejny raz musi stawić czoła tragedii rodzinnej. Tonie następna siostra Isabel. Janet po próbie samobójczej zamknięto w szpitalu z rozpoznaniem schozofrenii, wówczas określanej jako stopniowa nieuleczalna degradacja umysłu.
Seacliff - szpital dla psychicznei chorych, w ktorym przebywała Janet Frame
Ratuje się pisaniem. Poddano ją dwustu elktrowstrząsom. Od lobotomii ratuje ją nagroda literacka. Wychodzi po latach. Znajduje pomoc u innego pisarza Franka Fergussona. Stypendium literackie umożliwia jej siedem lat zcyia w podróży w Londynie, Ibizie, w Stanach. Pisze:
"Ci, którzy piszą to emigranci, a ich pisanie to trwająca całe życie podróż w kierunku utraconego lądu"
"Zamieszkuję na terytorium samotności, która przypomina miejsce, gdzie umierający spędza czas czekając na śmierć"
"Musi być gdzieś nietknięte miejsce, gdzie decyzje i wybory, choćby niedoskonałe są własnymi wyoborami i decyzjami pisarza, gdzie decyzja musi być indywidualna i samotna jak narodziny i śmierć". Wie o czym pisze - doświadczona ośmioma latami stłoczenia w szpitalu, łóżko przy łóżku, przywiązywana podczas elektrowstrzasów, odzierana z wolności.
Ten film Jane Campion, którą podziwiam za "Fortepian" i "Portret damy", wypatrzyłam w klubie filmowym. W prezentacji filmu zapowiadano Dzień Solidarności z Osobami chorującymi Psychicznie. W tym roku odbywa się on pod hasłem:"Zestarzeć się u siebie". Mieć dla siebie miejsce. Nie być zamkniętym. Co roku ostatnio w całej Polsce, w tym także w Sopocie następuje symboliczne otwarcie drzwi. Możesz przez nie przejśc na znak solidarności, z tymi, którzy się trochę więcej niż inni boją, a boją się między innymi naszych stereotypów na temat odmienności chorych. Czy masz w sobie niezgodę na to, by choroba wykluczała osoby chore psychicznie z życia społecznego? Ostatnio to się zmienia. Odchodzi się od zamykanialudzi w szpitalach i zakładach. Powstaje tzw psychiatria środowiskowa, hostele dla chorych, mieszkania chronione, wsparcie w miejscu zamieszkania. Osoby chorujące psychicznie z pomocą swoich opiekunów szkolą się i podejmują się pracy przywracającej ich do życia wśród nas. To daje nadzieję na miejsce dla każdego. Realizowaną z pomocą pasjonatów zeStowarzyszenia na Rzecz Osób z Kryzysami Psychicznymi "Przyjazna Dłoń"Stowarzyszenie "Nadzieja dla Rodziny"Stowarzyszenie Świętego Walentego
i Stowarzyszenia Na Drodze do Ekspresji, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Gdyni - SIN, Sekcję Pomorskiej Psychiatrii Środowiskowej i Fundację Oparcia Społecznego Aleksandry FOSA
Rozpisałam się trochę. Ale w dobrej sprawie. Janet Frame osiem lat pozostała zamknięta w szpitalu.
Izoluje się ludzi w wiezieniach, by nie zagrażali innym. Chorzy psychicznie to nie przestępcy: potrzebują nie odzielenia od nas, ale włączenia się między nas.
Scenariusz ( w opraciu o 3 autobiograficzne książki Janet Frame: Na wyspę teraz, Anioł przy moim stole i The Envoy from Mirror City )
Produkcja: Nowa Zelandia
Tytuł:An Angel at my Table
Język: angielski
Gatenuek: biograficzny dramat
Premeira: 1990
Ocena: IMDb 7.3/10
Kim jest Jane Franet (Kerry Fox)? Dziewczynką od małego odrzucona w szkole. Zbyt kragłą, gapowata, z burza rudych włosów na głowie.
Upokarzaną. A potem nagle doświadczaną przez los śmiercią swojej starszej siostry. Myrtle tonie podczas kąpieli. Gdy dorosła juz Janet zaczyna studiować samotność i poczucie wyobcowania
pogłębiają się. Kolejny raz musi stawić czoła tragedii rodzinnej. Tonie następna siostra Isabel. Janet po próbie samobójczej zamknięto w szpitalu z rozpoznaniem schozofrenii, wówczas określanej jako stopniowa nieuleczalna degradacja umysłu.
Seacliff - szpital dla psychicznei chorych, w ktorym przebywała Janet Frame
Ratuje się pisaniem. Poddano ją dwustu elktrowstrząsom. Od lobotomii ratuje ją nagroda literacka. Wychodzi po latach. Znajduje pomoc u innego pisarza Franka Fergussona. Stypendium literackie umożliwia jej siedem lat zcyia w podróży w Londynie, Ibizie, w Stanach. Pisze:
"Ci, którzy piszą to emigranci, a ich pisanie to trwająca całe życie podróż w kierunku utraconego lądu"
"Zamieszkuję na terytorium samotności, która przypomina miejsce, gdzie umierający spędza czas czekając na śmierć"
"Musi być gdzieś nietknięte miejsce, gdzie decyzje i wybory, choćby niedoskonałe są własnymi wyoborami i decyzjami pisarza, gdzie decyzja musi być indywidualna i samotna jak narodziny i śmierć". Wie o czym pisze - doświadczona ośmioma latami stłoczenia w szpitalu, łóżko przy łóżku, przywiązywana podczas elektrowstrzasów, odzierana z wolności.
Ten film Jane Campion, którą podziwiam za "Fortepian" i "Portret damy", wypatrzyłam w klubie filmowym. W prezentacji filmu zapowiadano Dzień Solidarności z Osobami chorującymi Psychicznie. W tym roku odbywa się on pod hasłem:"Zestarzeć się u siebie". Mieć dla siebie miejsce. Nie być zamkniętym. Co roku ostatnio w całej Polsce, w tym także w Sopocie następuje symboliczne otwarcie drzwi. Możesz przez nie przejśc na znak solidarności, z tymi, którzy się trochę więcej niż inni boją, a boją się między innymi naszych stereotypów na temat odmienności chorych. Czy masz w sobie niezgodę na to, by choroba wykluczała osoby chore psychicznie z życia społecznego? Ostatnio to się zmienia. Odchodzi się od zamykanialudzi w szpitalach i zakładach. Powstaje tzw psychiatria środowiskowa, hostele dla chorych, mieszkania chronione, wsparcie w miejscu zamieszkania. Osoby chorujące psychicznie z pomocą swoich opiekunów szkolą się i podejmują się pracy przywracającej ich do życia wśród nas. To daje nadzieję na miejsce dla każdego. Realizowaną z pomocą pasjonatów zeStowarzyszenia na Rzecz Osób z Kryzysami Psychicznymi "Przyjazna Dłoń"Stowarzyszenie "Nadzieja dla Rodziny"Stowarzyszenie Świętego Walentego
i Stowarzyszenia Na Drodze do Ekspresji, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Gdyni - SIN, Sekcję Pomorskiej Psychiatrii Środowiskowej i Fundację Oparcia Społecznego Aleksandry FOSA
Rozpisałam się trochę. Ale w dobrej sprawie. Janet Frame osiem lat pozostała zamknięta w szpitalu.
Izoluje się ludzi w wiezieniach, by nie zagrażali innym. Chorzy psychicznie to nie przestępcy: potrzebują nie odzielenia od nas, ale włączenia się między nas.