Sloneczniki

.Ore Kadal

Reżyseria:   Shyamaprasad ("Agni Sakshi", "Akala")
Producent:  Vindhyan
Scenariusz:  Shyamaprasad wg bengalskiej klasycznej powieści Sunila Gangopadhyaya
                  "Heerak Deepti"
Obsada:       Meera Jasmine, Mammootty, Narein, Ramya Krishna
Nagrody:     4 nagrody (za rolę - Meera, za film, za muzykę, dźwięk, montaż)
Muzyka:      Ouseppachan
Zdjęcia:      Azhagappan
Język:           malajalam
Gatunek:    dramat miłosny
Oceny:       IMDb 7.4/10, Tamanna 7.6/10



 

Chennai. Dr S R Nathan (Mammootty) żyje samotnie przekonany, że światem rządzi tylko ekonomia. Na uczucia w jego życiu zajętym pracą naukowa i pisaniem książek nie ma miejsca. Jedyna więź, która toleruje to przyjaźń z wysokiej klasy call girls Belą (Ramya Krishna). Dr Nathan  ma swoiste podejście do kobiet. Potrzebuje tylko ich ciała, sięgając po nie od czasu do czasu. Jego życie zaczyna się jednak zmieniać, gdy pewnego dnia, czując niezrozumiałe dla siebie współczucie pomaga sąsiadce, młodej żonie (Meera Jasmine)  bezrobotnego Jayakumara (Narein). ...


  

Co jeśli wpuścicie do swego serca kogoś, kto boi się miłości? Kto nie chce się z nikim związać, z nikim żegnać przed śmiercią. Kto od bliskości woli znieczulenie alkoholem i ucieczkę w idee - czytane i pisane. Takie spotkanie zdarzyło się bohaterce tego filmu. Dwa światy, dwa języki. Gdy dr Nathan mówi o 200 milionach bezrobotnych, spośród których 60% jest żonatych, Deepthy prosi go o pracę dla bezrobotnego męża. Gdy dr Nathan mówi, że kobieta może mu dać tylko radość ze spotkania dwóch ciał,


Deepthy mówi o miłości. Jak może się spotkać tych dwoje? O tym jest ten film. A także o cenie, jaką płacimy wiążąc się z kimś, kto rozmija się z nami w widzeniu świata, w potrzebach i oczekiwaniach.

 
Ten film zaczyna się od wołania umierającej  Cheriammy. I czyjegoś zamkniętego na nie ucha. Dr Nathan nie chce jechać, aby pożegnać odchodzącą ciotkę. Te sytuacje poprzedza intrygujący spiew. Przenikliwy, drażniąco zmysłowy. Wprowadzający w tę historię o samotności z wyboru i rozrywającej ją niespodziewanie miłości.

Jądrem tej historii jest głoszona przez dr Nathana postawa: bez więzi, bez brzemion. Wszystkie puzzle jego życia tworzą konsekwentny obraz: książki, alkohol, pisanie, czytanie, spotkania z prostytutka Bellą. Puzzle rozsypują się, gdy w jego życiu pojawia się Deepti, która nie umie żyć wg jego zasad. Oddaje  się w miłości, bez zabezpieczenia, paląc za sobą mosty choćby za cenę szaleństwa. Takiej miłości dr Nathan boi się.  Ale tylko taka może wstrząsnąć jego życiem, zmusić go do sprawdzenia, czy za maska chłodnego naukowca kryje się jeszcze twarz stęsknionego za miłością mężczyzny.

Dr Nathana w przejmujący sposób gra Mammootty (widziany dotychczas przeze mnie tylko w „Kandukondain Kandukondain").

To wielki aktor języka malajalam. Stworzona przez niego sylwetka Chettana poraża w wielu momentach, np w scenie pełnego bólu „świętowania” śmierci niepożegnanej ciotki. Ktoś, kto go kochał odszedł, a on broni się przed miękkością smutku odurzając się alkoholem, zapełnia pustkę sięgając po ciało kobiety. Jednak Depthi  jest kimś, w czyje ciało nie wchodzi się bezkarnie. Dla niej więzy ciała są więzami miłości. Dowodzi tego narodzenie się z tej bliskości dziecka. Meera Jasmine, która zaciekawiła mnie już w „

Rathri Mazha”,


bardzo szczerze pokazała zatroskanie kobiety bezradnej w chorobie dziecka, pokorne oddanie człowiekowi, którego pokochała,



ale i siłę szaleństwa, które pozwala zranionej zranić, czy wzruszenie matki witanej po latach niewidzenia przez swoje niepewne jej miłości dzieci.

W indyjskim filmie nie jesteśmy przyzwyczajeni, by związek pozamałżeński nabierał takiego znaczenia.W filmach hindi z trójkątach miłosnych zwycięstwo należy się więzi małżeńskiej.

Tu pojawia się wątpliwość, ale też mamy do czynienia z filmem malajalam. Oprócz „Rathri Mazha” i „Before The Rains” nie widziałam innych filmów malajalam, ale te które obejrzałam budzą we mnie tęsknotę za tym kinem, w którym spotykani bohaterowie zaciekawiają prawdziwością przeżyć.

W tym kameralnym (choć zanurzonym w realizm miasta Cheenai , dramacie oprócz Depthi i Chettana występują jeszcze dwie związane z nimi - zagrana przez Ramyę Krishę luksusowa call girl Bella, która stwardniała straciwszy jako 15-latka swoje dziecko i Jayakumar (Narein), mąż Deepthi, któremu w miarę akcji coraz bardziej współczułam.

Ta historia zrealizowana w oparciu o bengalska powieść Sunila Gangopudhyaya, w reżyserii Shyamaprasada ("Agni Sakshi", "Akala")



tak głęboko wchodzi w serce, że nie dziwi docenienie jej pięcioma nagrodami. Krajobrazy miasta i ludzkich twarzy sfilmowane kamerą Azhagappana i piosenki (pod muzykę Ouseppachana, których tajemniczej tęsknoty chce mi się słuchać i słuchać). Wszystko to pomaga dotknąć prawdy ludzi daremnie broniących się przed miłością szaleństwem, modlitwa, czy alkoholem.

Polecam!