Kalyug - zabawa cudzym cierpieniem
Reżyseria: Mohit Suri ("Awarapan", "Woh Lamhe")
Scenariusz: Anand Sivakumaran
Produkcja: Mukesh Bhatt
Muzyka: Anu Malik, Raju Singh
Obsada: Kunal Khemu, Smiley Suri, Deepal Shaw, Amrita Singh, Emraan Hashmi
Zdjęcia: Rituraj Narain
Nagrody: 3 nominacje (męski śpiew w playbacku-Rahet Fateh Ali Khan za "Jiya Dhadak" i za rolę negatywną - Amrita Singh
Rok produkcji: 2005
Trwa: 126 minut
Ocena: na IMDb 6.5/10, Tamanna 6.3/10
Wcześnie osierocony przez matkę Kunal Darr (Kunal Khemu) zmuszony jest w 1990 roku wraz ze swym ojcem opuścić zagrożony Kaszmir. W Mumbaju traci ukochanego ojca, wkrótce jednak pocieszeniem w jego samotności staje się dziewczyna z jego stron Renuka (Smiley Suri).
Młodzi zakochawszy się w sobie, na ślubie otrzymują od przyjaciela w prezencie możliwość spędzenia nocy poślubnej w hotelu. Niedługo potem oboje zostają aresztowani i oskarżeni o udział w przemyśle pornograficznym. Policja pokazuje im na Indiapassion.com film z.. ich nocy poślubnej. Kunal jest oskarżony o sprzedanie części swego życia pornostronie. Zostaje ograbiony ze wszystkiego. Nie tylko z intymności ich pierwszej nocy miłosnej, która teraz może z obleśnym uśmiechem obejrzeć każdy. Wkrótce traci też samą Renukę. Wstrząśnięta dziewczyna nie wytrzymuje upokorzeń na policji. Wyskakuje z okna. Teraz Kunal po wypuszczeniu na wolność nie ma nic. Pozostaje mu tylko pragnienie rozliczenia się z ludźmi odpowiedzialnymi za wyrządzoną mu krzywdę. W tym celu wyjeżdża do Zurichu...
To dramat na temat krzywdy, jaką ludziom wyrządza pornografia. W filmie pokazano, jak najczystsze uczucie miłości można zbrukać sprzedając je w sieci. Przedstawiono świat, w którym jedni czerpią rozrywkę z cierpienia drugich. Historia ta niesie jednak też nadzieję głoszoną przez głównego bohatera, dla którego współczucie okazuje się wartością większą niż zemsta za krzywdę i który uczy się, że "własny ból można zmniejszyć pocieszając innych". To prawda, ale najpierw rozlicza się jednak z krzywdzicielami.
Film oglądałam z zaciekawieniem. Urzekła mnie świeżość młodziutkich zakochanych, ich płochliwe, pełne onieśmielenia ale i zachwytu sobą spojrzenia. Tym bardziej, jak mówią słowa pełnej współczucia piosenki "zabolała mnie ich historia". Czułam ich krzyk, do łez wzruszyło mnie doświadczenie straty kogoś, kogo się kochało.
W tym filmie- dwa światy. Nieznany mi Mumbaj, który chłonę na tylu filmach - gołębie podrywające się do lotu przy Bramie Indii (także na filmie "Hulchul" z Kajol i Ajayem), bohaterowie cieszący się wpisanym w obraz miasta morzem. I Zurich, bliskie mi miasto, których ulice rozpoznawałam, tu - symbol zepsucia, choroby, żerowania na cudzym nieszczęściu, bogacenia się na cudzej krzywdzie. Reżyser filmu Mohit Suri wywodzi sie ze słąwnego bollywoodzkiego klanu Bhattów. Stąd w filmie też obecność spokrewnionego z nimi Emraana Hashmi grającego muzułmanina Ali. Dwuznacznego cynika dokonującego w życiu znaczącego wyboru. Jeszcze kilka filmów i może go polubię. To nie pierwszy mój film Mohita Suri. "Awarapan", "Woh Lamhi" - oba nawet drażniąc mnie , zapadły w pamięć.
W filmie nowe niewidziane twarze - siostra reżysera, Smiley Suri, debiutująca w roli Renuki i Deepal Shaw w roli Anity (Anne). Ale wśród kobiet króluje Anita Singh. Mignęła mi kiedyś w filmach z młodym Szarukiem ("Dil Aashna HAi", "Raju Ban Gaya Gentleman"). Zniknęła, aby jako żona naście lat młodszego Saif Ali Khana zając się wychowaniem dzieci. Wróciła już jako rozwódka po 10 latach. Widziałam ją w świetnej roli matki gangstera w "Shootout at Lokhandwala", a teraz tu. Piękna, zimna, zła. Bardzo przekonywująca. Zła wiedźma zwyciężana w bajce przez niewinnego głupiego Jasia. Własną bronią. I tu poczułam bunt. Bo jeśli współczujemy krzywdzie ofiar, to czemu nie córce wiedźmy?
Po ten film sięgnęłam jednak ciekawa gry młodego Kunala Khemu. Urzekł mnie już swoją prawdziwością jeszcze jako dzieciak (w ''Dushman'', ale szczególnie w ''Zakhm''). Potwierdził to w moich oczach postacią radosnego zabijaki na usługach mafii w "Traffic Signal". Tu też mu uwierzyłam. I jako zakochanemu i zrozpaczonemu, ziejącemu nienawiścią i współczującemu, nie tylko widzącemu krzywdę większą od swojej, ale i gotowemu wyjść jej z pomocą. Nieopierzony, ale jak prawdziwy!
W filmie padają słowa :"chcąc poznać ciemność, musimy zapalić lampę w sobie". Dobrze, jeśli jest to lampa nadziei.
Piosenki:
* http://www.molodezhnaja.ch 2/5
* http://www.imdb.com 6.5/10
* http://www.rediff.com
* http://www.santabanta.com 2.5/5
* http://www.bollywoodhungama.com 2.5/5
* Tamanna 6.3/10
Scenariusz: Anand Sivakumaran
Produkcja: Mukesh Bhatt
Muzyka: Anu Malik, Raju Singh
Obsada: Kunal Khemu, Smiley Suri, Deepal Shaw, Amrita Singh, Emraan Hashmi
Zdjęcia: Rituraj Narain
Nagrody: 3 nominacje (męski śpiew w playbacku-Rahet Fateh Ali Khan za "Jiya Dhadak" i za rolę negatywną - Amrita Singh
Rok produkcji: 2005
Trwa: 126 minut
Ocena: na IMDb 6.5/10, Tamanna 6.3/10
Wcześnie osierocony przez matkę Kunal Darr (Kunal Khemu) zmuszony jest w 1990 roku wraz ze swym ojcem opuścić zagrożony Kaszmir. W Mumbaju traci ukochanego ojca, wkrótce jednak pocieszeniem w jego samotności staje się dziewczyna z jego stron Renuka (Smiley Suri).
Młodzi zakochawszy się w sobie, na ślubie otrzymują od przyjaciela w prezencie możliwość spędzenia nocy poślubnej w hotelu. Niedługo potem oboje zostają aresztowani i oskarżeni o udział w przemyśle pornograficznym. Policja pokazuje im na Indiapassion.com film z.. ich nocy poślubnej. Kunal jest oskarżony o sprzedanie części swego życia pornostronie. Zostaje ograbiony ze wszystkiego. Nie tylko z intymności ich pierwszej nocy miłosnej, która teraz może z obleśnym uśmiechem obejrzeć każdy. Wkrótce traci też samą Renukę. Wstrząśnięta dziewczyna nie wytrzymuje upokorzeń na policji. Wyskakuje z okna. Teraz Kunal po wypuszczeniu na wolność nie ma nic. Pozostaje mu tylko pragnienie rozliczenia się z ludźmi odpowiedzialnymi za wyrządzoną mu krzywdę. W tym celu wyjeżdża do Zurichu...
To dramat na temat krzywdy, jaką ludziom wyrządza pornografia. W filmie pokazano, jak najczystsze uczucie miłości można zbrukać sprzedając je w sieci. Przedstawiono świat, w którym jedni czerpią rozrywkę z cierpienia drugich. Historia ta niesie jednak też nadzieję głoszoną przez głównego bohatera, dla którego współczucie okazuje się wartością większą niż zemsta za krzywdę i który uczy się, że "własny ból można zmniejszyć pocieszając innych". To prawda, ale najpierw rozlicza się jednak z krzywdzicielami.
Film oglądałam z zaciekawieniem. Urzekła mnie świeżość młodziutkich zakochanych, ich płochliwe, pełne onieśmielenia ale i zachwytu sobą spojrzenia. Tym bardziej, jak mówią słowa pełnej współczucia piosenki "zabolała mnie ich historia". Czułam ich krzyk, do łez wzruszyło mnie doświadczenie straty kogoś, kogo się kochało.
W tym filmie- dwa światy. Nieznany mi Mumbaj, który chłonę na tylu filmach - gołębie podrywające się do lotu przy Bramie Indii (także na filmie "Hulchul" z Kajol i Ajayem), bohaterowie cieszący się wpisanym w obraz miasta morzem. I Zurich, bliskie mi miasto, których ulice rozpoznawałam, tu - symbol zepsucia, choroby, żerowania na cudzym nieszczęściu, bogacenia się na cudzej krzywdzie. Reżyser filmu Mohit Suri wywodzi sie ze słąwnego bollywoodzkiego klanu Bhattów. Stąd w filmie też obecność spokrewnionego z nimi Emraana Hashmi grającego muzułmanina Ali. Dwuznacznego cynika dokonującego w życiu znaczącego wyboru. Jeszcze kilka filmów i może go polubię. To nie pierwszy mój film Mohita Suri. "Awarapan", "Woh Lamhi" - oba nawet drażniąc mnie , zapadły w pamięć.
W filmie nowe niewidziane twarze - siostra reżysera, Smiley Suri, debiutująca w roli Renuki i Deepal Shaw w roli Anity (Anne). Ale wśród kobiet króluje Anita Singh. Mignęła mi kiedyś w filmach z młodym Szarukiem ("Dil Aashna HAi", "Raju Ban Gaya Gentleman"). Zniknęła, aby jako żona naście lat młodszego Saif Ali Khana zając się wychowaniem dzieci. Wróciła już jako rozwódka po 10 latach. Widziałam ją w świetnej roli matki gangstera w "Shootout at Lokhandwala", a teraz tu. Piękna, zimna, zła. Bardzo przekonywująca. Zła wiedźma zwyciężana w bajce przez niewinnego głupiego Jasia. Własną bronią. I tu poczułam bunt. Bo jeśli współczujemy krzywdzie ofiar, to czemu nie córce wiedźmy?
Po ten film sięgnęłam jednak ciekawa gry młodego Kunala Khemu. Urzekł mnie już swoją prawdziwością jeszcze jako dzieciak (w ''Dushman'', ale szczególnie w ''Zakhm''). Potwierdził to w moich oczach postacią radosnego zabijaki na usługach mafii w "Traffic Signal". Tu też mu uwierzyłam. I jako zakochanemu i zrozpaczonemu, ziejącemu nienawiścią i współczującemu, nie tylko widzącemu krzywdę większą od swojej, ale i gotowemu wyjść jej z pomocą. Nieopierzony, ale jak prawdziwy!
W filmie padają słowa :"chcąc poznać ciemność, musimy zapalić lampę w sobie". Dobrze, jeśli jest to lampa nadziei.
Piosenki:
- Jiya Dhadak Dhadak Jaye- na ekranie Kunal i Smiley http://www.youtube.com
- Aadat Kalyug http://www.youtube.com (na ekranie Emraan Hashmi)
- Dheere Dheere http://www.youtube.com
- Yeh Pal
- Aadat (remix)
- Tujhe Dekh Dekh
- Thi Meri Dastan
- Aadat - 2
- Zuda Hoke Bhi- na ekranie Kunal i Smiley http://www.youtube.com
* http://www.molodezhnaja.ch 2/5
* http://www.imdb.com 6.5/10
* http://www.rediff.com
* http://www.santabanta.com 2.5/5
* http://www.bollywoodhungama.com 2.5/5
* Tamanna 6.3/10