Sloneczniki

Shree 420 (Miłość i paragraf)

Reżyseria:    Raj Kapoor ("Sangam")
Scenariusz:  Khwaja Ahmad Abbas ("Achanak")
Produkcja:   Raj Kapoor
Zdjęcia:       Radhu Karmar ("Mere Naam Joker")
Montaż:       G.G.Mayekar
Muzyka:      Jaikishan- Shankar ("Anari", "Chori Chori",
                   "Sangam", "Mere Naam Joker")
Obsada:       Raj Kapoor, Nargis, Nadira, Nemo, Lalita Pawar
Nagrody:     2 nagrody (za zdjęcia, montaż)
Premiera:    1955
Oceny:         IMDb 7.8/10, Tamanna 7.8/10

 

 Ranbir Raj (Raj Kapoor) wyrusza do Bombaju licząc, że uzyskane w sierocińcu wykształcenie i medal za uczciwość pomogą mu znaleźć pracę w mieście, ale tu nawet sen na chodniku obok pachnącego  jedzeniem domu bogacza kosztuje.



Bezdomnemu Ranbirowi udaje się w końcu  znaleźć pracę w pralni i pozyskać serce uczącej dzieci Vidyi Omkarnath Shastri (Nargis). Szczęściu zakochanych zaczyna jednak zagrażać pieniądz. Ranbir wykorzystując swoją umiejętność gry w karty zdobywa pozycję w świecie bogaczy. Nie ma  tam jednak miejsca dla Vidyi...

Ranbir nie jest pierwszym, kto wyrusza do miasta licząc, że zdobędzie je, a z czasem okazuje się, że to miasto go zdobywa. Zmieniając. Bohaterowie Balzaka marzyli o Paryżu, młodzi gniewni angielskiego kina o Londynie, a  siostry Czechowa wzdychały za Moskwą. Ranbir chce podbić Bombaj.



Nie ma nic oprócz pogody ducha i daru przekonywania (choćby do pasty do zębów z piasku!). Jego otwartość zjednuje mu ludzi ulicy. Dzieląc się z nim kawałkiem chodnika chciwie słuchają jego opowieści, cieszą tańcząc razem

 

Sceny z życia na chodniku (w rzeczywistości na pewno nie tak prześwietlonego radością życia) porywają, dodają wiary w ludzi. Budzą ciepło. Ogrzany ludzką przyjaźnią Ranbir wzbudza też w kimś miłość. Pokazaną przez Raja Kapoora i Nargis,



 którzy równolegle do ekranowej przeżywali  własną  historię miłosną, w pełnym onieśmieleniu i czułości.

 

Scena pod wspólnym kapeluszem i w herbaciarni - pragnienie bliskości i wahanie się przed nią - wzruszyła mnie swoją prostotą i prawdziwością.

 

Raja Kapoora poznałam niedawno jako aktora i reżysera "Sangam". Nargis widziałam tylko  w jej najsławniejszej roli ("Mother India"). Tu uwiarygodniają historię napisaną przez pisarza Khwaja Ahmad Abbasa. .Wiele jest scen, które zapamiętam z tego filmu. Np chaplinowski krok Raja Kapoora śpiewającego (głosem Mukesha) piosenkę Mera Joota Hai Japani . Wędruje on w podartych japońskich butach, angielskich spodniach i rosyjskiej czapce, ale phir bhi dil hai hindustani.Te słowa o tym, że serce mam indyjskie do dziś jednoczą tak zróżnicowane Indie, pomagają muzułmanom i hindusom odnajdywać się we wspólnej rzeczywistości Indii. Świetna jest też scena, gdy oberwany włóczęga swoimi płomiennymi słowami odbiera złotoustemu politykowi uwagę tłumu. Albo rozstanie głównych bohaterów - nagrodzony za zdjęcia Radhu Karmar sfilmował je tak, że na tle przejmującej piosenki widzimy obok siebie dwie postacie Nargis, tę ucieleśniającą pragnienie serca,  która zrozpaczona biegnie za ukochanym, by go zatrzymać. I tę, która stojąc niemo, nieruchomo uosabia rozsądek bohaterki. Tę wyobrażoną i rzeczywistą.

Film współtworzą też grający negatywne role: Nemo w roli bogacącego się na krzywdzie biedaków Setha Sonachanda Dharmanda i   Nadira w roli ucieleśniającego zepsuty Zachód wampa, który nawet swoim imieniem (Maya - złudzenie) pokazuje nam nieprawdziwość swoich wyborów.



Oprócz to radosnych,



to budzących czułość i zadumę obrazów czarno-białego filmu
 
 

 wdzięczna jestem też duetowi  Jaikishan- Shankar za muzykę, do której już po "Sangam" wracałam wielokrotnie. No i oczywiście reżyserowi, Raj Kapoorowi (tu tez producentowi i odtwórcy głównej roli), którego dotychczas znam tylko z historii trójkąta miłosnego w "Sangam", ale teraz ciekawa jestem w "Awaara", "Anari", czy "Boot Polish".

Długo wzbraniałam się przed i czarno-białymi indyjskimi filmami. Urok ich zaczęłam odkrywać przy "Devdas". Poruszona przy "Pather Panchali" teraz dopiero pragnę ich więcej i więcej. Niech dotkną mojego serca swym czarno-białym obrazem i muzyką, jakiej już teraz nie słychać.



Piosenki na ekranie:
* Mera Joota Hai Japani (Raj wyrusza do Bombaju)
* Pyar Hua Igrar Hua Phir Kehne Se Kyun Dartah Dil (Nargis i Raj- zakochani pod parasolem i w herbaciarni)
Mud Mud Ke NA Dekh (Nargis, Raj i Nadira- scena w klubie)
* Dil Ka Haal Suune Dil Wala (taniec bezdomnych - Raj jednym z nich)
* 18 Ramayaa Vastaavayya (taniec bezdomnych- Raj bogaczem)
* Eechak Dana Beechak Dana (Nargis uczy dzieci)
* O Jaanewale Mud ke Zara Dekhte  Jaana - rozstanie Raja i Nargis
 
 

 Oceny i recenzje:
* docbollywood
* filmigeek
* molodezhnaja 3.5/5