• Podróż do Indii - luty 2011
• Karnataka (Indie)
• Goa (Indie)

Reżyser:       Abbas Tyrewala (debiut)
Scenariusz:   Abbas Tyrewala ("Maqbool", Asoka-dialogi, "Main Hoon Na")
Obsada:          Imran Khan (debiut), Genelia D'Souza, Naseeruddin Shah, Ratna Pathak - Shah, Paresh Rawal, Ayaz Khan
Produkcja:   Aamir Khan, Mansoor Khan ("Josh")
Zdjęcia:       Manoj Lobo (debiut)
Muzyka:      A. R. Rahman (''Slumdoga'' ,''Rang De Basanti')
Nagrody:     5 nagród (za muzykę, za film, za debiut Imrana, za choreografię,Pappu Can't Dance Sala, Benny Dayal za śpiew), 5 nominacji (za role - Prateik Babbar, Ratna Shah, za tekst piosenki "Kabhi KAbhi Aditi", za śpiew - Ali Rashidi)
Gatunek:    komedia romantyczna
Tytuł:         Wiesz czy nie
Oceny:       IMDb 7.7/10, Tamanna 7/10


Paczka przyjaciół czekająca na kogoś na bombajskim lotnisku opowiada  historię Jaia Singha Rathore (Imran Khan) i zaprzyjaźnionej z nim od lat Aditi (Genelia D'Souza).  Osierocony w dzieciństwie przez ojca (Naseeruddin Shah) Jai wychowywany jest przez matkę (Ratna Pathak) w atmosferze zaufania, wolności i przyjacielskiego wspierania siebie wzajemnie. Matka dąży do tego, by żył on zgodnie z zasadą, którą mu pozostawił umierający ojciec - unikając za wszelką cenę przemocy. Ale rozumiejąca się z nim w pół słowa, otoczona jego opieką Aditi


 to osoba waleczna, wręcz zadziorna. Imponują jej mężczyźni o typie wojownika. Kogoś takiego Jai zna tylko ze swoich snów. Nie rozumie skąd w jego snach tajemnicza postać jeźdźca mknącego przez pustynię z obnażoną szablą. Przyjaźń między Jaiem i Aditi zostaje wystawiona na próbę, gdy jej rodzice przekonani o łączącej ich miłości, zaczynają aranżować ich małżeństwo. Młodych oburza ten pomysł. U swojego boku wyobrażają sobie kogoś innego. Postanawiają siebie wzajemnie uszczęśliwić pomagając sobie w znalezieniu osób, które zechcą obdarzyć miłością. Aditi szuka żony dla Jaia, Jai męża dla Aditi...
  

Rozmazany , malarski obraz Mumbaju. Pary na Marine Drive, na murku wzdłuż morza, na przystankach, na plaży. Młode, stare. Przytulone w milczeniu. Rozgadane. Karmią się wzajemnie. Coś sobie pokazują. Nachylają się do siebie. Już wiecie o czym będzie ten film? A co w bolly najbardziej znamy? Pyaar. Prem. Ishq. Mohabbat.  I śledzimy grę serc bohaterów. Czy rozminą się ze sobą? Czy rozpoznają miłość pod przyjaźnią (jak w Kyun...! Ho Gaya Na, czy Wake Up Side  i tylu innych filmach przedtem). Dopiero na widok kogoś innego u boku jej/jego serce rozpoznaje, przy kim chce bić do końca życia.

Nasi bohaterowie nie pojawiają się znikąd. Mamy więc obraz trzech rodzin. Każda inna. Zakochani w sobie, dający córce wolność rodzice Aditi (grani przez Anarudhę Patel i Jayanta Kripalani).

Raniący siebie wzajemnie po kryzysie zdrady rodzice Medhy (Rajat Kapoor, Kitu Gidwani).

  

I przedziwna więź rodziców Jaia. Mimo jego śmierci dialog między małżonkami trwa. Ścierają się o wychowanie syna. Z obrazu na ścianie Amar Singh (Naseeruddin Shah) komentuje problemy rodziny,

oburza się, czy cieszy, gdy udaje mu się mimo nieobecności fizycznej wkraść w sny syna i wpłynąć na jego wybory. O prawdziwości tej dziwnej relacji decyduje gra małżeństwa Shahów (Naseeruddina i przede wszystkim nominowanej do nagrody Ratny). Uznanie dla Ratny Pathak-Shah potwierdza też sposób, w jaki w dużej wolności i przyjaźni buduje ona tu swoją relację z synem Jaiem.

Warto też zwrócić uwagę na jeszcze jedną relację. Między rodzeństwem. Nominowany do nagrody za rolę Amita, Pratheek Babbar intryguje tu swoją oddzielnością, życiem wg własnych reguł. Jego szczerość wobec siostry pomaga jej zrozumieć własne serce. Narodziny Pratheeka Babbara, oznaczały dla indyjskiego stratę jego sławnej matki. 31-letnia Smita Patil (''Nishant'', ''Bhumika''), zmarła przy jego porodzie. Oby syn zajął podobne miejsce w kinie jak jego rodzice, aktorzy kina alternatywnego : Smita i Raj Babbar (''Umrao Jaan'')!


Kolejny motyw filmu związany jest z osobą Meghny (Manjari Phandis), dziewczyny Jaia, nieświadomego swej miłości do Aditi.


Broni się ona przed bólem życia w rodzinie niszczonej wzajemną wrogością rodziców zakłamując spojrzenie na rzeczywistość. Widzi ją taką, jaka chce, aby ona była. Czyż nie bywa nam to bliskie?

W filmie też kpiąco pokazano motyw maharadżów z Radżastanu - radźputów pędzących konno albo przez nocny, opustoszały z powodu strajku Mumbaj lub przez piaski pustyni Thar. Obrazy te przekazuje nam kamera debiutanta Manoja Lobo. Także filmując (zagranych przez braci Deol - Abhaaza i Sohaila) raźputów  udowadniających swoją męskość w bójkach i agresywnych podrywach. Widzieliśmy w indyjskich filmach żarty z Gudżaratczyków ("Kal Ho Na Ho"), z pendżabskich sikhów (''Singh is Kinng''), tu mamy z radżastańskich radźputów.

Paresh Rawal grający policjanta reprezentuje komediowo przedstawiony powracający w tylu filmach motyw bezkarnego bicia przez policję, ich skorumpowania i strachu przed politykami, których decyzje mogą łamać prawo.

 

 

Film (podobnie jak ''Chalte Chalte'') ma formę opowiadanej komuś historii. Na zmianę to jesteśmy wśród osób opowiadających sobie o losach rozmijających się bohaterów, to towarzyszymy ich przeżyciom. Wśród przyjaciół Jaia i Aditi moją uwagę zwróciła łobuzerska Shaleen, zagrana przez Sugandhę Garg.

 

Zasadniczo jednak wszystko kręci się wokół impulsywnej, postrzelonej Aditi zagranej przez  Genelię D'Souza ("Bommarillu", "Happy", "Boys") i Imrana Khana w roli Jaia. Debiut Imran Khana, który jako dziecko zagrał młodego Aamir Khana w filmach Jo Jeeta Wohi Sikandar i  Qayamat Se Qayamat Tak został przez krytyków w "Movie Talkies" skomentowany słowami: "Narodził się nowy Khan" (a new Khan is born).

Bardzo naturalny, prawdziwy w swej zwyczajności bratanek Aamira zadebiutował u debiutanta (Abbas Tyrewala, dotychczas scenarzysta "Maqbooll", "Main Hoon Na", autor dialogów w "Asoka")

 

Tyrewala w ramach gatunku komediodramatu romantycznego i rodzinnego stworzył film, który się dobrze ogląda. Ciekawa jestem jego kolejnego "1-800-Love"  (z Johnem Abrahamem). w debiucie pomocą dla niego na pewno było doświadczenie producentów połączonych więzami rodzinnymi z odtwórcą głównej roli - Aamira i Mansoora Khana.

 Muzykę do filmu skomponował sławny ze ''Slumdoga'' czy ''Rang De Basanti'' A. R. Rahman. 

Energia młodości, duch zabawy w piosenkach -Pappu Can't Dance 
Pappu Can't Dance, czy melancholia Kahin Toh Hogi Woh.

Jeśli macie chęć na zabawną historię miłosną z  jej  rozumieniem się w pół słowa, a mimo to nie rozpoznaniem swego serca, zazdrością, tęsknotą, wreszcie radością z odnalezienia się, to znajdziecie ją tutaj. Aamir Khan przedstawia nam swojego bratanka. Zakochanego!


 Obejrzyjcie, nawet jeśli Naseeruddin może was rozczarować, a bracia Deol drażnić.