Z historią Nanavati  zetknęłam się czytając książkę Indry Sinhy "Powrót do Indii". I w filmie "Achanak" z Vinodem Khanna. W 1959 roku oficer marynarki wojennej, człowiek elity, bliski rządzącej Indiami rodzinie Nehru- Gandhi Pars Nanavati zastrzelił kochanka swojej żony. Sprawa stała się głośna nie tylko w Bombaju, ale w całych Indiach. Sąd miał rozsądzić, czy chodzi o zbrodnię w afekcie, czy z premedytacją. Uniewinnionego w pierwszym procesie przez ławę przysięgłyvh,  w sądzie najwyższym skazano na dożywocie. Nacisk opinii publicznej i wpływ prasy żądającej wolności dla kogoś, kto zabił w obronie honoru, sprawiły, że nawet siostra zabitego poprosiła premier Maharasztry o wybaczenie mu. Po trzech latach więzienia uwolniony Nanavati z żoną i trójką dzieci emigrował do Toronto.

Tak przedstawia się  prawdziwa historia.

" Rustom"  debiutanta Tinu Suresh Desai

opowiada ją trochę inaczej, choć nadal punktem wyjścia jest wielka miłość,

zdrada i śmierć. Bardzo ciekawie.  Sceny w sądzie,

ale i więzieniu oglądałam  z zapartym tchem. Być może za sprawą bardzo prawdziwej gry Akshaya Kumara.  Mniej Ileany D'Cruz.

Cieszy mnie też klimat Bombaju, w którym jeśli opłakiwać błąd, to obok wzburzonych fal na Marina Drive. Ciekawi odtworzenie atmosfery miasta zaledwie 12 lat po uwolnieniu się przez Indie spod kolonizacji brytyjskiej. Pociesza happy end.

CYTATY:

- "Gra pan w szachy sam ze sobą. To zawsze pan wygra" (śledczy do oskarżonego)

" Wszystko jedno, czy poświęcić królową, czy pionka, byle wygrać".

"Jak coś nie tak, to wyślą nas na Andamany, czy Nikobary" (policjant do policjanta)

- z piosenki o relacji małżonków "jesteś lekiem czy bólem?"