W zeszłym roku w Czulimsku - gdy wokół tajga
tu na yT po ros
autor sfilmowanej sztuki: Aleksander Wampiłow (Pożegnanie w czerwcu, Starszy syn, Polowanie na kaczki)
2013
reż. Wiktor Dement
rosyjski
tytuł: Прошлым летом в Чулимске
Tajga to mit. Miejsce, gdzie można przeżyć przygodę, zgubić się, uciec z obozu, sprawdzić swoją wytrzymałość, sprostać wyzwaniom lub zawieść siebie.
Bohaterowie sztuki Aleksandra Wampiłowa W zeszłym roku w Czulimsku żyją na skraju tajgi. Spotykając się w herbaciarni /czajnoj, w której więcej się pije wódki i wina niż samej herbaty. Jeden z nich, Ilja Jeremiejew przyszedł właśnie z tajgi. Zestarzał się żyjąc w lasach
i chętnie odpocząłby na emeryturze, ale latami oprowadzając geologów po tajdze nigdy nie zadbał o papiery potwierdzające jego pracę. Słyszy radę, zgodnie z którą miałby zaskarżyć o alimenty swoją córkę, która wyjechawszy do miasta urwała z nim kontakt. Tego Ilja nie chce. Jego życie w wolności, prawem tajga, a prokuratorem - niedźwiedź, mówi o nim zapijający się kaleka, Afanasij
rozżalony przyjazdem z miasta syna właścicielki herbaciarni, Anny. Paszka jest dla niego widomym znakiem tego, że Anna go kiedyś zdradziła z innym. Sam Pasza zakochał się w zaledwie osiemnastoletniej kelnerce z herbaciarni.
Walentyna (Maria Pojezżajewa) go nie zauważa skrycie kochając się w przyjezdnym Władimirze Szamanowie (Sergej Bezrukow).
Dla Szamanowa Czulimsk to miejsce wygnania, zaszył się tu i rozpamiętuje swoją klęskę, pocieszając się wdziękami zakochanej w nim aptekarce Ziny (Anna Niewskaja).
Wierząc w swoje powołanie milicjanta
aresztował on syna wpływowego polityka, który spowodował wypadek okaleczając w nim dziewczynkę. W chwili powszechnej nagonki opuściła go żona.Teraz zniechęcony i tracąc wiarę w możliwość uzyskania sprawiedliwości stoi przed wyborem - zeznawać zgodnie z prawdą mając poczucie, że pieniądz i władza zadbają już o niesprawiedliwy wyrok, czy ustąpić nie zamykając sobie walką z wiatrakami drogi ku karierze. Niespodziewane odkrycie ufnej miłości Walentyny
podważa jego zwątpienie...
Kilka osób, kilka relacji, uczuć nadziei, miłości, nieodwzajemnionych i tych, ktore przywracają wiarę w ludzi i w siebie, zdrada, która ją odbiera - tym żyją w maleńkim prowincjonalnym Czulimsku przez te kilka dni podglądani przez nas bohaterowie. Wokół nich - tajga.
W niej, nad jeziorem Bajkał urodził się i umarł autor sztuki Aleksander Wampiłow.
Miał zaledwie kilka miesięcy, kiedy rozstrzelano jego pochodzącego z Buriatów ojca, dwadzieścia, gdy go rehabilitowano. Trzydzieści cztery, gdy utonął u źródeł Angary w jeziorze Bajkał. Zeszłego roku w Czulimsku napisał na rok przed wywróceniem się łódki na jeziorze.
Z ciekawością obejrzałam zainteresowana kolejny raz szczerością gry zasłaniającego się przed wszystkim komórką
Siergieja Bezrukowa w roli Szamanowa.
CYTATY:
Bohaterowie przypijają do siebie. Jeden z nich wznosi toast:
- живём, не помрём
Drugi wychylając szklankę z wódką z przekonaniem oponuje:
- помрём, помрём
Gdy pisałam o wrażeniach z tej sztuki, w myślach pojawiła się piosenka Okudżawy i jej słowa:
Что касается меня, то я опять гляжу на Вас,
А Вы глядите на него, а он глядит в пространство.
Целый век играет музыка, затянулся наш пикник.
Тот пикник, где пьют и плачат, любят и бросают.
Музыкант приник губами к флейте, как я бы к вам приник,
Но вы, наверно, тот родник, который не спасает....
Третий век играет музыка, затянулся наш роман.
Он затянулся в узелок, горит он - не сгорает.
Так давайте ж успокоимся, разойдемся по домам.
Но вы глядите на него, а музыкант играет.
autor sfilmowanej sztuki: Aleksander Wampiłow (Pożegnanie w czerwcu, Starszy syn, Polowanie na kaczki)
2013
reż. Wiktor Dement
rosyjski
tytuł: Прошлым летом в Чулимске
Tajga to mit. Miejsce, gdzie można przeżyć przygodę, zgubić się, uciec z obozu, sprawdzić swoją wytrzymałość, sprostać wyzwaniom lub zawieść siebie.
Bohaterowie sztuki Aleksandra Wampiłowa W zeszłym roku w Czulimsku żyją na skraju tajgi. Spotykając się w herbaciarni /czajnoj, w której więcej się pije wódki i wina niż samej herbaty. Jeden z nich, Ilja Jeremiejew przyszedł właśnie z tajgi. Zestarzał się żyjąc w lasach
i chętnie odpocząłby na emeryturze, ale latami oprowadzając geologów po tajdze nigdy nie zadbał o papiery potwierdzające jego pracę. Słyszy radę, zgodnie z którą miałby zaskarżyć o alimenty swoją córkę, która wyjechawszy do miasta urwała z nim kontakt. Tego Ilja nie chce. Jego życie w wolności, prawem tajga, a prokuratorem - niedźwiedź, mówi o nim zapijający się kaleka, Afanasij
rozżalony przyjazdem z miasta syna właścicielki herbaciarni, Anny. Paszka jest dla niego widomym znakiem tego, że Anna go kiedyś zdradziła z innym. Sam Pasza zakochał się w zaledwie osiemnastoletniej kelnerce z herbaciarni.
Walentyna (Maria Pojezżajewa) go nie zauważa skrycie kochając się w przyjezdnym Władimirze Szamanowie (Sergej Bezrukow).
Dla Szamanowa Czulimsk to miejsce wygnania, zaszył się tu i rozpamiętuje swoją klęskę, pocieszając się wdziękami zakochanej w nim aptekarce Ziny (Anna Niewskaja).
Wierząc w swoje powołanie milicjanta
aresztował on syna wpływowego polityka, który spowodował wypadek okaleczając w nim dziewczynkę. W chwili powszechnej nagonki opuściła go żona.Teraz zniechęcony i tracąc wiarę w możliwość uzyskania sprawiedliwości stoi przed wyborem - zeznawać zgodnie z prawdą mając poczucie, że pieniądz i władza zadbają już o niesprawiedliwy wyrok, czy ustąpić nie zamykając sobie walką z wiatrakami drogi ku karierze. Niespodziewane odkrycie ufnej miłości Walentyny
podważa jego zwątpienie...
Kilka osób, kilka relacji, uczuć nadziei, miłości, nieodwzajemnionych i tych, ktore przywracają wiarę w ludzi i w siebie, zdrada, która ją odbiera - tym żyją w maleńkim prowincjonalnym Czulimsku przez te kilka dni podglądani przez nas bohaterowie. Wokół nich - tajga.
W niej, nad jeziorem Bajkał urodził się i umarł autor sztuki Aleksander Wampiłow.
Miał zaledwie kilka miesięcy, kiedy rozstrzelano jego pochodzącego z Buriatów ojca, dwadzieścia, gdy go rehabilitowano. Trzydzieści cztery, gdy utonął u źródeł Angary w jeziorze Bajkał. Zeszłego roku w Czulimsku napisał na rok przed wywróceniem się łódki na jeziorze.
Z ciekawością obejrzałam zainteresowana kolejny raz szczerością gry zasłaniającego się przed wszystkim komórką
Siergieja Bezrukowa w roli Szamanowa.
CYTATY:
Bohaterowie przypijają do siebie. Jeden z nich wznosi toast:
- живём, не помрём
Drugi wychylając szklankę z wódką z przekonaniem oponuje:
- помрём, помрём
Gdy pisałam o wrażeniach z tej sztuki, w myślach pojawiła się piosenka Okudżawy i jej słowa:
Что касается меня, то я опять гляжу на Вас,
А Вы глядите на него, а он глядит в пространство.
Целый век играет музыка, затянулся наш пикник.
Тот пикник, где пьют и плачат, любят и бросают.
Музыкант приник губами к флейте, как я бы к вам приник,
Но вы, наверно, тот родник, который не спасает....
Третий век играет музыка, затянулся наш роман.
Он затянулся в узелок, горит он - не сгорает.
Так давайте ж успокоимся, разойдемся по домам.
Но вы глядите на него, а музыкант играет.