Brygada - od dziecka razem
Reż. Aleksiej Sidorow (Walka z cieniem)
gangsterski serial TV (15 odcinków)
Muzyka: Aleksej Szelygin
Zdjęcia: Jurij Rajskij (Horda, Syberia Monamour, Walka z cieniem)
2002
rosyjki
IMDb 8.8/10
Na YT z PL lektorem
Seriali nie oglądam z zasady. W obawie, że przywiązanie do bohaterów na zbyt długo uwięzi mnie w tej samej historii. Dla Brygady zrobiłam wyjątek Dlaczego? Po takich rosyjskich filmach gangsterskich jak Brat, Bumer, Bumer 2, chciałam jeszcze pobyć w klimacie ostrych, jak mówią Rosjanie, lat dziewięćdziesiątych, o których Wiktor Jerofiejew w "Encyklopedii duszy rosyjskiej" pisze:
W latach dziewięćdziesiątych mało kto w Rosji żył - prawie wszyscy płakali. Z różnych powodów. Płakali z radości - otrzymali wolność. Płakali okradzeni. Płakali ostrzelani. Prawie wszyscy z przestrachem rozglądali się trzymając się za kieszeń, nie włączajac się do gry, szperając po poboczach. Nadziana pieniędzmi Moskwa wydawała się tym prawie "wszystkim" najbiedniejszym, upadłym miastem świata.
Nie zawiodłam się. Film obejrzałam z ciekawością śledząc przemiany lat dziewięćdziesiątych w Rosji, nawet trochę przywiązując się do czwórki bohaterów, którzy mimo tego, że ze zwykłej paczki przepadających za sobą kumpli
stali się zagrożonymi zdradą
z powodu różnicy interesów gangsterami,
to jednak obronili przyjaźń z czasów szkolnych, a ten z nich który wyrósł na szefa gangu
nawet swoją miłość.
Po drodze przydarzyły się im różne rzeczy - ucieczki, współpraca ze służbą bezpieczeństwa, bojkot dostarczania broni Czeczeńcom walczącym o swoją ziemi z Rosjanami, strata przyjaciela z Tadżykistanu Frachada (Farchad Machmudow),
wreszcie budowanie rodziny w cieniu przemocy - główny bohater Sasza Biełow (Sergej Bezrukow)
poznaje swoją przyszłą żonę w miejscu, gdzie się ukrywa, ścigany listem gończym; w noc poślubną ledwie udaje im się przeżyć wybuch granatu, a gdy żona rodzi mu dziecko on, w związku z zamachem na Gorbaczowa, zostaje zamknięty w więzieniu.
Właściwe to film debiutantów. To pierwszy film w reżyserii Aleksieja Sidorowa. To film, który rozsławił Biełorukowa grającego główną rolę Saszy Biełowa
i pozwolił mu, w zasadzie aktorowi teatralnemu, zagrać potem w kinie Puszkina, Jesienina, Wysockiego i Joszuę w Mistrzu i Małgorzacie. Przyniósł on też sławę nieznanemu dotychczas Dmitrijowi Djużewowi (tu w roli jednego z przyjaciół Saszy, o imieniu Kosmos, tego, którego decyzja określiła gangsterską przyszłość całej czwórki)
Zagra on potem w takich filmach jak Ciuciubabka, Zgrywa, Wyspa, Kuka, czy Iwan, syn Amira. Podobnie Brygada uczyniła znanym Władimira Wdowiczenkowa (tu w roli Fiła),
dziś znanego przede wszystkim z ról teatralnych, ale i z takich filmów jak Bumer, Bumer 2, czy Lewiatan. Wreszcie debiutant Paweł Majkow w roli Pczeły. W filmie śpiewa swojemu przyjacielowi na weselu ulubioną piosenkę paczki przyjaciół : генералы песчаных карьер
Brygada, którą przyjęto w Rosji z ogromnym entuzjazmem została przez krytyków oskarżona o pokazywanie bandytów jako osoby zbyt sympatyczne. Obawiano się szkodliwego przykładu dla młodzieży. I rzeczywiście syn reżysera Aleksieja Sidorowa
Leonid, z powodu pozbawienia rodziców praw rodzicielskich wychowywany w domu dziecka, stworzył na wzór filmowej swoją brygadę, w której siebie obsadził w roli Kosmosa. W 2006 sądzono go za kradzież auta, ale już dwa lata później dostał 13 lat więzienia za dwa zabójstwa i gwałt.
Niemniej film nie gloryfikuje przemocy, przeciwnie pokazuje jej tragiczne konsekwencje.
Cień tej przemocy pada zresztą później na życie odtwórców bohaterów:
- Władimir Wdowiczenkow zostaje 8 lat później na moskiewskiej ulicy w kłótni z innym kierowcą auta postrzelony
- a Andrieja Panina, grającego w filmie rolę wroga brygady 11 lat potem brutalnie zabito we własnym mieszkaniu
gangsterski serial TV (15 odcinków)
Muzyka: Aleksej Szelygin
Zdjęcia: Jurij Rajskij (Horda, Syberia Monamour, Walka z cieniem)
2002
rosyjki
IMDb 8.8/10
Na YT z PL lektorem
Seriali nie oglądam z zasady. W obawie, że przywiązanie do bohaterów na zbyt długo uwięzi mnie w tej samej historii. Dla Brygady zrobiłam wyjątek Dlaczego? Po takich rosyjskich filmach gangsterskich jak Brat, Bumer, Bumer 2, chciałam jeszcze pobyć w klimacie ostrych, jak mówią Rosjanie, lat dziewięćdziesiątych, o których Wiktor Jerofiejew w "Encyklopedii duszy rosyjskiej" pisze:
W latach dziewięćdziesiątych mało kto w Rosji żył - prawie wszyscy płakali. Z różnych powodów. Płakali z radości - otrzymali wolność. Płakali okradzeni. Płakali ostrzelani. Prawie wszyscy z przestrachem rozglądali się trzymając się za kieszeń, nie włączajac się do gry, szperając po poboczach. Nadziana pieniędzmi Moskwa wydawała się tym prawie "wszystkim" najbiedniejszym, upadłym miastem świata.
Nie zawiodłam się. Film obejrzałam z ciekawością śledząc przemiany lat dziewięćdziesiątych w Rosji, nawet trochę przywiązując się do czwórki bohaterów, którzy mimo tego, że ze zwykłej paczki przepadających za sobą kumpli
stali się zagrożonymi zdradą
z powodu różnicy interesów gangsterami,
to jednak obronili przyjaźń z czasów szkolnych, a ten z nich który wyrósł na szefa gangu
nawet swoją miłość.
Po drodze przydarzyły się im różne rzeczy - ucieczki, współpraca ze służbą bezpieczeństwa, bojkot dostarczania broni Czeczeńcom walczącym o swoją ziemi z Rosjanami, strata przyjaciela z Tadżykistanu Frachada (Farchad Machmudow),
wreszcie budowanie rodziny w cieniu przemocy - główny bohater Sasza Biełow (Sergej Bezrukow)
poznaje swoją przyszłą żonę w miejscu, gdzie się ukrywa, ścigany listem gończym; w noc poślubną ledwie udaje im się przeżyć wybuch granatu, a gdy żona rodzi mu dziecko on, w związku z zamachem na Gorbaczowa, zostaje zamknięty w więzieniu.
Właściwe to film debiutantów. To pierwszy film w reżyserii Aleksieja Sidorowa. To film, który rozsławił Biełorukowa grającego główną rolę Saszy Biełowa
i pozwolił mu, w zasadzie aktorowi teatralnemu, zagrać potem w kinie Puszkina, Jesienina, Wysockiego i Joszuę w Mistrzu i Małgorzacie. Przyniósł on też sławę nieznanemu dotychczas Dmitrijowi Djużewowi (tu w roli jednego z przyjaciół Saszy, o imieniu Kosmos, tego, którego decyzja określiła gangsterską przyszłość całej czwórki)
Zagra on potem w takich filmach jak Ciuciubabka, Zgrywa, Wyspa, Kuka, czy Iwan, syn Amira. Podobnie Brygada uczyniła znanym Władimira Wdowiczenkowa (tu w roli Fiła),
dziś znanego przede wszystkim z ról teatralnych, ale i z takich filmów jak Bumer, Bumer 2, czy Lewiatan. Wreszcie debiutant Paweł Majkow w roli Pczeły. W filmie śpiewa swojemu przyjacielowi na weselu ulubioną piosenkę paczki przyjaciół : генералы песчаных карьер
Brygada, którą przyjęto w Rosji z ogromnym entuzjazmem została przez krytyków oskarżona o pokazywanie bandytów jako osoby zbyt sympatyczne. Obawiano się szkodliwego przykładu dla młodzieży. I rzeczywiście syn reżysera Aleksieja Sidorowa
Leonid, z powodu pozbawienia rodziców praw rodzicielskich wychowywany w domu dziecka, stworzył na wzór filmowej swoją brygadę, w której siebie obsadził w roli Kosmosa. W 2006 sądzono go za kradzież auta, ale już dwa lata później dostał 13 lat więzienia za dwa zabójstwa i gwałt.
Niemniej film nie gloryfikuje przemocy, przeciwnie pokazuje jej tragiczne konsekwencje.
Cień tej przemocy pada zresztą później na życie odtwórców bohaterów:
- Władimir Wdowiczenkow zostaje 8 lat później na moskiewskiej ulicy w kłótni z innym kierowcą auta postrzelony
- a Andrieja Panina, grającego w filmie rolę wroga brygady 11 lat potem brutalnie zabito we własnym mieszkaniu
Żałowałam, gdy się skończył, niemniej nie chcę obejrzeć Brygady 2, o życiu syna Saszy Biełowa, Iwana.