Lipstick Under My Burkha (Indie 2016 - hindi)
Lipstick Under My Burkha (Indie 2016 - hindi)
18-02-2018
- bunt kobiet
Reż. Alankrita Shrivastava
2016
język hindi
prod. Prakash Jha
IMDb 6.9/10
8 nagród, 4 nominacje
Tytuł: Szminka zasłonięta burką
trailer
Lipstick Under My Burkha - bunt kobiet
Ten film mnie zaskoczył. Wzbudził refleksję nad tym, jak dalece zmieniło się indyjskie kino, które zaczęłam oglądać przed laty w porównaniu z dzisiejszym. Zatęskniłam za scenami, w których bohaterom brakowało odwagi w pocałunkach na ekranie. Zawsze tuż przed pocałunkiem, a jeśli do niego dochodziło, scenie tej towarzyszył szum i rozgłos.
2016
język hindi
prod. Prakash Jha
IMDb 6.9/10
8 nagród, 4 nominacje
Tytuł: Szminka zasłonięta burką
trailer
Lipstick Under My Burkha - bunt kobiet
Ten film mnie zaskoczył. Wzbudził refleksję nad tym, jak dalece zmieniło się indyjskie kino, które zaczęłam oglądać przed laty w porównaniu z dzisiejszym. Zatęskniłam za scenami, w których bohaterom brakowało odwagi w pocałunkach na ekranie. Zawsze tuż przed pocałunkiem, a jeśli do niego dochodziło, scenie tej towarzyszył szum i rozgłos.
Tu tę nieśmiałość w odsłanianiu zastąpiono scenami łapczywych aktów seksualnych, byle gdzie, naprędce lub w scenach tępego wbijania się mężczyzny w kobietę rozpaczliwie wyczekującą końca obowiązku małżeńskiego, który ma posmak gwałtu.
Bardzo realistycznie pokazano życie czterech kobiet mieszkających w haweli w mieście Bhopal. Każda z nich tęskni za wolnością.
Różnie rozumianą.
Studentka Rehana (Plabita Borthakur) pod burką ma wymalowane usta,
na zajęcia przebiera się w dżinsy. Kradnie w supermarketach, by móc wtopić się w życie tych,
którzy bawią się na dyskotekach, nie musząc nocami szyć na rozkaz ojca dziesiątek muzułmańskich burek.
Schrin (Konkona Sen Sharma) matka trójki dzieci, z doświadczeniem kilku aborcji marzy o pracy zawodowej.
W tajemnicy przed despotycznym mężem Rahimem (Sushant Singh) pracuje jako akwizytorka licząc na pięcie się w górę w karierze. Leela (Aahana Kumra) planuje ze swoim muzułmańskim kochankiem wyjazd do Delhi i rozkręcenie tam biznesu związanego z organizacją miesiąca miodowego par.
Uwikłana przez matkę w planowanie zaaranżowanego małżeństwa zmężczyzną, dla którego noc poślubna jest świętością. I 55-letnia ciocia (Ratna Pathak Shah), która ze zdumieniem odkrywa, jak dobrze, gdy ktoś zwróci się do niej po imieniu (Ushi), widząc w niej osobę, a nie tylko odgrywaną w rodzinie rolę.
Zgodnie ze słowami z filmu Dreams can keep you alive, and age is just a number ( Marzenia utrzymują cię przy życiu, a wiek jest zaledwie liczbą - zbuntowana zamiast do świątyni zaczyna chodzić na kurs pływania.
Ushi zaczytuje się w naerotyzowanych romansach i marzy o tym, by być kochaną i pieszczoną przez mężczyznę.
Wykorzystując anonimowość telefonu zaczyna realizowac swoje pragnienia z młodym nieznającym jej wieku i tożsamości mężczyzną w rozmowie przez komórkę.
Film o potrzebach kobiet, o ich prawie do niezależności. Różnie rozumianej. Zrealizowany przez młodziutką kobietę, Alankrite Srivastavę, która asytowała drapieżnemu w przedstawianiu społecznej rzeczywistości reżyserowi (Prakash Jha) podczas filmowania Apaharan i Raajneeti .Apaharan i Raajneeti . Prakesh Jha jest ponadto twórcą poruszających filmów Damul (1984), Mrityudand (1997), Gangaajal (2003), a ostatnio Aarakshan (2011) Chakravyuth (2012), and Satyagraha On też jest producentem tego głośnego w Indiach, uznanego za zuchwały, niemniej popularnego filmu Lipstick Under My Burkha.
Mimo momentów, w których czułam brak logiki (skąd na jaw wychodzą sekrety kobiet, kto i jak je ujawnia) i scen seksualnych w odrzucającej mnie formie, film zaciekawia. Niemniej czuje do niego dystans. Nawet jeśli szkoda mi pokazywanych w nim kobiet, nawet jeśli są w nim sceny, które zapamiętam (czułość pocieszenia kobiety przez kobietę - pozbawiony seksualności dotyk podczas woskowania, gest wsparcia zrozpaczonej).
Urzekają mnie muzułmańskie w duchu obrazy Bhopalu, miasta, które kojarzy mi się tylko z katastrofą wybuchu gazu ( małżonek-gwałciciel stracił podczas tej katastrofy rodziców). Już przymierzałam się do mapy, sprawdzając na jakiej trasie podróży mógłaby się znaleźć ta stolica Madhja Pradeś, ostatnio widziana przeze mnie w filmie Aligarh.
Różnie rozumianą.
Studentka Rehana (Plabita Borthakur) pod burką ma wymalowane usta,
na zajęcia przebiera się w dżinsy. Kradnie w supermarketach, by móc wtopić się w życie tych,
którzy bawią się na dyskotekach, nie musząc nocami szyć na rozkaz ojca dziesiątek muzułmańskich burek.
Schrin (Konkona Sen Sharma) matka trójki dzieci, z doświadczeniem kilku aborcji marzy o pracy zawodowej.
W tajemnicy przed despotycznym mężem Rahimem (Sushant Singh) pracuje jako akwizytorka licząc na pięcie się w górę w karierze. Leela (Aahana Kumra) planuje ze swoim muzułmańskim kochankiem wyjazd do Delhi i rozkręcenie tam biznesu związanego z organizacją miesiąca miodowego par.
Uwikłana przez matkę w planowanie zaaranżowanego małżeństwa zmężczyzną, dla którego noc poślubna jest świętością. I 55-letnia ciocia (Ratna Pathak Shah), która ze zdumieniem odkrywa, jak dobrze, gdy ktoś zwróci się do niej po imieniu (Ushi), widząc w niej osobę, a nie tylko odgrywaną w rodzinie rolę.
Zgodnie ze słowami z filmu Dreams can keep you alive, and age is just a number ( Marzenia utrzymują cię przy życiu, a wiek jest zaledwie liczbą - zbuntowana zamiast do świątyni zaczyna chodzić na kurs pływania.
Ushi zaczytuje się w naerotyzowanych romansach i marzy o tym, by być kochaną i pieszczoną przez mężczyznę.
Wykorzystując anonimowość telefonu zaczyna realizowac swoje pragnienia z młodym nieznającym jej wieku i tożsamości mężczyzną w rozmowie przez komórkę.
Film o potrzebach kobiet, o ich prawie do niezależności. Różnie rozumianej. Zrealizowany przez młodziutką kobietę, Alankrite Srivastavę, która asytowała drapieżnemu w przedstawianiu społecznej rzeczywistości reżyserowi (Prakash Jha) podczas filmowania Apaharan i Raajneeti .Apaharan i Raajneeti . Prakesh Jha jest ponadto twórcą poruszających filmów Damul (1984), Mrityudand (1997), Gangaajal (2003), a ostatnio Aarakshan (2011) Chakravyuth (2012), and Satyagraha On też jest producentem tego głośnego w Indiach, uznanego za zuchwały, niemniej popularnego filmu Lipstick Under My Burkha.
Mimo momentów, w których czułam brak logiki (skąd na jaw wychodzą sekrety kobiet, kto i jak je ujawnia) i scen seksualnych w odrzucającej mnie formie, film zaciekawia. Niemniej czuje do niego dystans. Nawet jeśli szkoda mi pokazywanych w nim kobiet, nawet jeśli są w nim sceny, które zapamiętam (czułość pocieszenia kobiety przez kobietę - pozbawiony seksualności dotyk podczas woskowania, gest wsparcia zrozpaczonej).
Urzekają mnie muzułmańskie w duchu obrazy Bhopalu, miasta, które kojarzy mi się tylko z katastrofą wybuchu gazu ( małżonek-gwałciciel stracił podczas tej katastrofy rodziców). Już przymierzałam się do mapy, sprawdzając na jakiej trasie podróży mógłaby się znaleźć ta stolica Madhja Pradeś, ostatnio widziana przeze mnie w filmie Aligarh.