Sloneczniki

Raakh (Indie 1989 - hindi)

Raakh (Indie 1989 - hindi)

15-12-2017
- proch życia

Przeniesiony tu z blogu Zahry (valley-of-dance) jej  post  z 10 sierpnia  2008;  w związku z zamknięciem blogów przed onet w styczniu 2018 - w 10 lecie istnienia blogu Zahry.

Reżyseria:         Aditya Bhattacharya
Scenariusz:       Aditya Bhattacharya, Nuzhat Khan
Obsada:            Aamir Khan, Panlaj Kapur, Supriya Pathak,
                         Jagdeep, Naina Balsaver
Zdjęcia:             Santosh Sivan
Czas trwania:    125 min

1989

 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/2/29/Raakh%2C_1989_Hindi_film.jpg

   


Narratorem jest sam bohater, który co prawda cofa się z nami do zaistniałych już wydarzeń, ale opowiada w czasie przeszłym.

Mamy oto historię młodego i porywczego Aamira Hussaina (Aamir Khan – Aamir Hussain Khan), który zazdrosny o swoją ex-dziewczynę NeetęSupryia Pathak), wdaje się w bójkę z miejscowym gangiem.
Tym samym staje się świadkiem zbiorowego gwałtu na dziewczynie, a sam zostaje dotkliwie pobity.
Targany wyrzutami sumienia izoluje się od wszystkich, opuszcza rodzinny dom i tuła się bez celu, szukając swojego miejsca.
Wydawać by się mogło, że wisi nad nim fatum,gdyż wszystko czego się dotknie „zamienia się w proch”, a ludzi, którzy potrzebują jego miłości i okazują pomocną dłoń, niechcący rani.
W wyniku następujących po sobie zdarzeń, co jakiś czas trafia na posterunek policji, raz jako świadek, kolejny już jako przestępca.
Wtedy to poznaje posterunkowego P.K. (Pankaj Kapur), który jako jedyny wierzy w jego historię i wyciąga pomocną dłoń.
Tak przynajmniej wierzymy, do czasu, gdy wychodzi na jaw, że on również był świadkiem gwałtu, jednak niczego nie uczynił w kierunku, aby temu zapobiec.
Tłumaczy się faktem, że kocha pracę ponad wszystko i bez niej jest nikim. Zadzierając z tymi ludźmi straciłby ją. Sumienie jednak nie powala mu zapomnieć o winie jaką po części ponosi, a następstwa kolejnych wydarzeń skłaniają go do działania. Szkoląc młodego Aamira na maszynę do zabijania, bierze sprawiedliwość w swoje ręce.

 

http://2.bp.blogspot.com/-bizS6xttOtE/UzwQ-Uqk4FI/AAAAAAAAqv8/10GaJfKirqM/s1601/raakh1.jpg 


Pewnie już zauważyliście, że bohaterowie nazywają się tak samo jak odtwarzający ich aktorzy. Nie znaczy to jednak, że grają samych siebie, ma im to nadać wyrazistości.
Film jest przygnębiający, można by powiedzieć, że wręcz fatalistyczny, a jedyny przejaw miłości i radości objawia się  poprzez bohaterów trzecioplanowych jakimi są Sheikh (młody chłopak z ulicy) i Naina (kobieta spragniona towarzystwa i miłości). To oni pojawiają się w najmniej spodziewanych momentach, kiedy to, ten udręczony chłopak, staje na rozdrożach nieudeptanej jeszcze drogi.

Raakh jest filmem eksperymentalnym. Towarzyszy mu półmrok, a światło pada tylko na konkretnego bohatera.
Jest to trudny film, ze względu na swój charakter i tematykę. Bynajmniej nie pełni roli rozrywki. Środowisko i pomieszczenia, w których się przebywa, są tak ujęte, że wydają się być namacalne.
Ani na moment nie pozwala widzowi się rozluźnić, ciągle wymaga uwagi i skupienia. Kamera zatrzymuje się nie tylko na bohaterach,

https://4.bp.blogspot.com/-ND8FePMpSO4/UzwQ_E7l5BI/AAAAAAAAqwI/etggHXJyAm4/s1601/raakh2.jpg

ale również na różnych przedmiotach (lampa, lustro, wentylator, morze, ptaki, ruiny).
Towarzysząca temu muzyka, wybrzmiewa jakby przypadkowo (z radia, telewizora, w kinie).
Wszystko to osnute jest gęstą i przytłaczającą atmosferą, w której momentami aż dusi. To nie dialogi są tu najważniejsze, tylko narracja Aamira. Dzięki niej poznajemy jego myśli i relacje, jakie zaistniały pomiędzy milczącymi bohaterami.

 

 


Nie omieszkam poświęcić osobnego akapitu nad zachwytami nad Aamirem. To Jego drugi film po Qayamat Se Qayamat Tak, a proszę co nam pokazuje.
Toż to majstersztyk! Jest tak prawdziwy i bezbłędny. Raz jest zagubiony, niepewny, chłopięcy i tak uroczo zazdrosny, aby za chwilę być odważnym, stanowczym i może nie tak do końca, ale po troszku bezwzględnym.
Już wtedy pokazał jaki jest nietuzinkowy i jak wielkim warsztatem aktorskim dysponuje. Który aktor obecnie młodego pokolenia, mógłby choć w połowie dorównać temu, co tutaj widzimy!?… Żaden. Dlatego też: „Panowie, czapki z głów”.
Tak się jakoś złożyło, że przyszło mi oglądać Jego filmy od najnowszych do najstarszych. I tak cofając się w czasie, za każdym razem jestem równie zaskoczona i na nowo Nim oczarowana. . .
Ma chłopak talent i tego nikt nie jest w stanie podważyć.

 

 


Nie można tu umniejszać wielkiego wkładu równie wszechstronnemu aktorowi jakim jest Pankaj Kapur. Jakby nie było za swoją rolę drugoplanową otrzymał nagrodę Silver Lotus Award. I całkiem słusznie. Zbudował jakże złożoną postać w perfekcyjny sposób. Jakże niebywale żonglował emocjami swojego bohatera i widza zarazem. Pokłony i uznanie również dla tego Pana.
To na prawdę niesamowite, widzieć obu tak wspaniałych aktorów obok siebie i nie pozostaje nic innego, jak żywić nadzieje o kolejny ich wspólny występ.
Supriya Pathak i Naina Balsaver – te dwie piękne kobiety mimo, że rzadko gościły na ekranie, pełniły niebanalne przecież role, delikatnie i z klasą.

Obrazy Raakh nie tworzył nie kto inny, jak Santosh Sivan, którego okiem śledziliśmy losy Aśoki, uczestniczyliśmy w Magii Zmysłów, zwiedzaliśmy świat z Meenaxi, poskramialiśmy serce w Dil Se, czy poznawaliśmy zaścianki życia eunuchów w filmie Trzecia płeć. To chyba wystarczy, aby przekonać Was do docenienia „światłocieni” tego obrazu.

Raakh jest bardzo nietypowym obrazem, którego specyfika polega na pobudzaniu dość skrajnych emocji. Nie buduje napięcia, nie ma w sobie krzty optymizmu, nie porywa i nie porusza.
Mylnie może zostać nazwany amatorskim. A przecież tak można nazwać każdy film, który się do nas nie przebił lub którego po prostu nie rozumiemy.

 

 
Tamanna:
To historia bezsilności wobec przemocy. Bohater nie może pogodzić się z tym, że nie obronił swojej dziewczyny przed gwałtem, że krzywda nie zostaje ukarana. Film opowiada też o smutku zemsty, o tym, jak zmienia nas krzywda, jak zmienia nas zabijanie„.


>>>NAPISY<<<