¦wiadek nocy - Kishwar Desai
¦wiadek nocy - Kishwar Desai
16-01-2017
Witness the Night 2010 pol. 2011
Punktem wyj¶cia tej opowie¶ci jest mord dokonany na kilkunastu cz³onkach znanej z pobo¿no¶ci i wp³ywów rodziny Atwal. Przy ¿yciu pozostaje tylko 14-letnia Durga, wkrótce podejrzana o zamordowanie rodziny. Jej sytuacjê próbuje zrozumieæ wolontariuszka w programach prorz±dowych 45-letnia Simran. Ksi±¿kê, której akcja rozgrywa siê w ma³ym pend¿abskim miasteczku D¿alanhar,
napisano w pierwszej osobie. Przeplata siê tu zapis Simran i Durgi. Stopniowo z ich zapisków poznajemy inne osoby:
- egocentryczn± matkê Simran daremnie wyczekuj±ca, by jej córka po¶lubi³a kogo¶
- Binny, bratow± Durgi, która brzemienna w Anglii pe³na lêku próbuje Simran podpowiedzieæ, w jakim kierunku powinno i¶æ ¶ledztwo wyja¶niaj±ce zabójstwo.
- ukochan± siostrê Durgi, Shardê, która jako nowo narodzona prze¿y³a zakopanie w ziemi,
która kilka lat temu zniknê³a jako nastolatka wkrótce po tym, jak rodzina dowiedzia³a siê o jej zaj¶ciu w ci±¿ê
- Arjita, który siê kocha³ przed laty w Simran w czasach, gdy mieszka³a ona jeszcze w tym miasteczku, zanim odrzuciwszy zaaran¿owane ma³¿eñstwo wyjecha³a w poszukiwaniu wolno¶ci na Zachód
- wrogich Simran ¶ledczego Ramradha Singha i jego ¿onê Amrider
- Harjeeta Singha zniewalaj±cego urokiem nauczyciela Shardy.
Debiut Kishwar Desai, któr±
znam z ¬róde³ mi³o¶ci,
trzymaj±c w napiêciu ze wzglêdu na w±tek ¶ledczy,
nie nudz±c opisem prze¿yæ g³ównych bohaterek (Simran jest np wnuczk± sikha zabitego w swym pa³acu w Lahore; podczas Podzia³u Indii)
przede wszystkim jednak zaciekawia mnie sw± mroczn± tematyk±. Dotyka ona bowiem zasadniczych problemów Indii. Odrzucenia dziewczynek.
W dramatyczny sposób Kishwar Desai opisuje, w jaki sposób pozbywa siê tu dziewczynek,
jak traktuje siê córki, które zagra¿aj± honorowi rodziny. Pisze: "Nie tak dawno po³o¿ne zabiera³y matkom nowo urodzone dziewczynki i zamyka³y je w glinianych garnkach, które toczy³y po ziemi, ¿eby maluchy przesta³y p³akaæ. Albo po prostu je dusi³y. Albo dawa³y opium i zakopywa³y w ziemi. Dla rodzin utrzymuj±cych siê z rolnictwa dziewczynka stanowi³a obci±¿enie".
Dlatego wrzucano j± np. po urodzeniu do pend¿abskiej rzeki Beas,
albo przestawano j± karmiæ, czy te¿ wpychano jej ³uski ry¿owe do gard³a, co przerywa³o tchawicê. Zabijanie córek wp³ywa ju¿ na statystyki, na dysproporcje ilo¶ci ch³opców do ilo¶ci dziewczynek. Wg K. Desai W Czandigarth, stolicy Pend¿abu i Harijany wspó³czynnik wynosi 777 na 1000,
ale w niektórych wioskach 370- na 1000. W ca³ym Pend¿abie 850 na 1000.
St±d u tych, którzy siê przeciw temu buntuj± inicjatywa sadzenia drzew "dla uczczenia pamiêci zaginionych dziewczynek".
Zmêczy³a mnie ta ksi±¿ka swoim mrokiem. By³o w niej co¶, co mnie czasem dra¿ni³o, niemniej ceniê j± za wa¿ko¶æ podjêtego tematu,
ale lubiê
te¿ znajdowaæ w niej - jak w innych ksi±¿kach o Indiach takie szczególiki jak:
wzmianka o Sobha Singhu malarzu
przedstawiaj±cym w Pend¿abie m.in. mi³osne historie legendarnych kochanków Heer-Ranjhê i Sohni Mahival.
- zwyczaje : vatna - hinduski ceremonia³ przed¶lubny polegaj±cy na smarowaniu pana i panny m³odej kurkum±
- nawi±zanie w opowie¶ci o losie Shardy do Sity z "Ramajany", któr± te¿ znaleziono w ziemi i która zrozpaczona zw±tpieniem w ni± mê¿a daje sie poch³on±æ Ziemi
- wiadomo¶ci na temat sikhizmu, religii Pend¿abu: "Mówi±, ¿e gdy cz³owiek otworzy wczesnym rankiem Guru Granth Sahib z sercem przepe³nionym modlitw±, dostanie tzw. hukumnama, czyli wytyczne na nadchodz±cy dzieñ".
- indyjskie przys³owia: "Je¶li chcesz ¿yæ w jeziorze, nie wkurzaj krokodyli".
- groza nieu¿ywanych studni, które mog± kryæ tajemnice ¶mierci, tak¿e samobójczyñ.
CYTAT:
-
"Dzisiaj wszytko jest wo³aniem o pomoc. Nawet zabicie trzynastu osób".
Punktem wyj¶cia tej opowie¶ci jest mord dokonany na kilkunastu cz³onkach znanej z pobo¿no¶ci i wp³ywów rodziny Atwal. Przy ¿yciu pozostaje tylko 14-letnia Durga, wkrótce podejrzana o zamordowanie rodziny. Jej sytuacjê próbuje zrozumieæ wolontariuszka w programach prorz±dowych 45-letnia Simran. Ksi±¿kê, której akcja rozgrywa siê w ma³ym pend¿abskim miasteczku D¿alanhar,
napisano w pierwszej osobie. Przeplata siê tu zapis Simran i Durgi. Stopniowo z ich zapisków poznajemy inne osoby:
- egocentryczn± matkê Simran daremnie wyczekuj±ca, by jej córka po¶lubi³a kogo¶
- Binny, bratow± Durgi, która brzemienna w Anglii pe³na lêku próbuje Simran podpowiedzieæ, w jakim kierunku powinno i¶æ ¶ledztwo wyja¶niaj±ce zabójstwo.
- ukochan± siostrê Durgi, Shardê, która jako nowo narodzona prze¿y³a zakopanie w ziemi,
która kilka lat temu zniknê³a jako nastolatka wkrótce po tym, jak rodzina dowiedzia³a siê o jej zaj¶ciu w ci±¿ê
- Arjita, który siê kocha³ przed laty w Simran w czasach, gdy mieszka³a ona jeszcze w tym miasteczku, zanim odrzuciwszy zaaran¿owane ma³¿eñstwo wyjecha³a w poszukiwaniu wolno¶ci na Zachód
- wrogich Simran ¶ledczego Ramradha Singha i jego ¿onê Amrider
- Harjeeta Singha zniewalaj±cego urokiem nauczyciela Shardy.
Debiut Kishwar Desai, któr±
znam z ¬róde³ mi³o¶ci,
trzymaj±c w napiêciu ze wzglêdu na w±tek ¶ledczy,
nie nudz±c opisem prze¿yæ g³ównych bohaterek (Simran jest np wnuczk± sikha zabitego w swym pa³acu w Lahore; podczas Podzia³u Indii)
przede wszystkim jednak zaciekawia mnie sw± mroczn± tematyk±. Dotyka ona bowiem zasadniczych problemów Indii. Odrzucenia dziewczynek.
W dramatyczny sposób Kishwar Desai opisuje, w jaki sposób pozbywa siê tu dziewczynek,
jak traktuje siê córki, które zagra¿aj± honorowi rodziny. Pisze: "Nie tak dawno po³o¿ne zabiera³y matkom nowo urodzone dziewczynki i zamyka³y je w glinianych garnkach, które toczy³y po ziemi, ¿eby maluchy przesta³y p³akaæ. Albo po prostu je dusi³y. Albo dawa³y opium i zakopywa³y w ziemi. Dla rodzin utrzymuj±cych siê z rolnictwa dziewczynka stanowi³a obci±¿enie".
Dlatego wrzucano j± np. po urodzeniu do pend¿abskiej rzeki Beas,
albo przestawano j± karmiæ, czy te¿ wpychano jej ³uski ry¿owe do gard³a, co przerywa³o tchawicê. Zabijanie córek wp³ywa ju¿ na statystyki, na dysproporcje ilo¶ci ch³opców do ilo¶ci dziewczynek. Wg K. Desai W Czandigarth, stolicy Pend¿abu i Harijany wspó³czynnik wynosi 777 na 1000,
ale w niektórych wioskach 370- na 1000. W ca³ym Pend¿abie 850 na 1000.
St±d u tych, którzy siê przeciw temu buntuj± inicjatywa sadzenia drzew "dla uczczenia pamiêci zaginionych dziewczynek".
Zmêczy³a mnie ta ksi±¿ka swoim mrokiem. By³o w niej co¶, co mnie czasem dra¿ni³o, niemniej ceniê j± za wa¿ko¶æ podjêtego tematu,
ale lubiê
te¿ znajdowaæ w niej - jak w innych ksi±¿kach o Indiach takie szczególiki jak:
wzmianka o Sobha Singhu malarzu
przedstawiaj±cym w Pend¿abie m.in. mi³osne historie legendarnych kochanków Heer-Ranjhê i Sohni Mahival.
- zwyczaje : vatna - hinduski ceremonia³ przed¶lubny polegaj±cy na smarowaniu pana i panny m³odej kurkum±
- nawi±zanie w opowie¶ci o losie Shardy do Sity z "Ramajany", któr± te¿ znaleziono w ziemi i która zrozpaczona zw±tpieniem w ni± mê¿a daje sie poch³on±æ Ziemi
- wiadomo¶ci na temat sikhizmu, religii Pend¿abu: "Mówi±, ¿e gdy cz³owiek otworzy wczesnym rankiem Guru Granth Sahib z sercem przepe³nionym modlitw±, dostanie tzw. hukumnama, czyli wytyczne na nadchodz±cy dzieñ".
- indyjskie przys³owia: "Je¶li chcesz ¿yæ w jeziorze, nie wkurzaj krokodyli".
- groza nieu¿ywanych studni, które mog± kryæ tajemnice ¶mierci, tak¿e samobójczyñ.
CYTAT:
-
"Dzisiaj wszytko jest wo³aniem o pomoc. Nawet zabicie trzynastu osób".