Radio Piter FM (Rosja 2006)
Radio Piter FM (Rosja 2006)
2006
rosyjski
2 nagrody (rola - Jekatierina Fiedułowa), 6 nominacji (za role - Jewgienij Cyganow, Władimir Maszkow, za film, muzykę, debiut reżyserski)
IMDb 7.1/10
można zobaczyć z PL napisami na YT
Konflikt: czy pozostać przy kimś, kogo zna się od dziecka, z kim czuje się bezpiecznie, kto zapewni życie w dostatku,
czy zaryzykować w ostatniej chwili rozstanie, które w przyszłości może oznaczać samotność lub więź z kimś, kto skrzywdzi ? Ale być może też miejsce na miłość. Takie sobie pytanie stawia ona.
Czy pozostać w miejscu, które się kocha,
wśród obrazów miasta,
które są odpowiedzią na tęsknotę serca,
ale w biedzie, czy spełnić się w zawodzie architekta, iść w górę, ale na obczyźnie? To jego pytanie. To dylematy dwójki bohaterów Maszy (Jekatierina Fiedułowa) i Maksyma (Jewgienij Cyganow), których połączyła komórka. Ona ją zgubiła, on ją znalazł. Zanim uda im się spotkać, by zwrócić zgubę, słyszą swój głos w telefonie.
Głos nie widzianych nigdy osób,
a przecież dziwnie bliskich sobie.
A my, widzowie zachwyceni urodą kolejnego bohatera opowieści, Petersburga
widzimy z boku, jak nie rozpoznając siebie bohaterowie mijają się w tłumie miasta.
Skąd tytuł? To nazwa radia, którego słucha wędrując po mieście Maksym. Z głosem zapowiadającej piosenki i odpowiadającej na pytania słuchaczy Maszy
w uszach. Biegną przez miasto,
patrzą na siebie przez chwilę na przejściu,
mijają się, ktoś wytrąca jej komórkę, którą on podnosi. Oglądają się za sobą, odchodzą od siebie z pewnym ociąganiem się. Nieświadomi tego, jak wiele ich łączy, poczynając od roztargnienia, czy zwracania uwagi na rzeczy niewidzialne dla innych.
Ta możliwość rozwinięcia się z kimś, kto mógłby stać się Twoim losem stwarza klimat filmu. Wiele w nim osób, które pojawiają się na moment:
- nieznajomy, który obok bohatera doczekuje się dziewczyny
towarzyszył aktorowi odtwarzające mu główną rolę w "Przechadzce" przez Petersburg; tam przyjaciele, tu obcy sobie zaledwie zauważeni w scenie przypalania papierosa
- zagranych przez sławy aktorskie Władimira Maszkowa
i Andreja Kraśko postacie mężczyzny w szukającym klapku i pół
ubranego męża wyrzuconego przez żonę
Zabawne dialogi, jak np. przy kontroli policyjnej, podczas której bohater pytania o broń i narkotyki traktuje jak ofertę zakupu składana mu przez policjanta. Ale i w scenie ze starą kobietą, która łowi na bezradność każdego z głównych bohaterów.
W filmie oprócz tej między głównymi bohaterami, która jest zaledwie obietnicą, kilka innych relacji, naznaczonych niezrozumieniem, próbą kształtowania kogoś na obraz swych upodobań. Z ładną sceną, gdy kogoś, kto stał się przeszłością, widzimy za szybą, z sylwetką rozpływającą się w deszczu i zapomnieniu.
Dobrze mi się oglądało tę historię zrealizowaną przez Oksanę Byczkową,Której od razu poszukałam w kolejnym filmie "Plus jeden".
.