Sloneczniki

Kadhal Kanmani (Indie 2015 - tamilski)

Kadhal Kanmani (Indie 2015 - tamilski)

22-11-2015
- będę twoją pamięcią
Reż Mani Ratnam (Bombay, Iruvar, Roja, Guru, Dil Se, Yuva, Mouna Raagam, Kannathil Muthamittal)
Muz. A R Rahman
Zdj. P C Sreeram (
Alaipayuthey)
tamilski  (wersja telugu OK Bangaram)
debiut Leeli Samsoon ( tancerki Bharatanatyam, potem szefa indyjskiej cenzury)  w roli Bhavani
2015
Tytuł Oh Love, Apple of my Eye; OK Kanmani
IMDb 7.5/10



 Piękny film. Kolejny, za który wdzięczna jestem wobec Mani Ratnama.



Historia dwóch par. Tej, która dopiero zaczyna być razem





 i tej, której życie zmierza do końca. Tej urzeczonej sobą,



ale i pełnej obaw przed zaangażowaniem się,



zrezygnowaniem dla kogoś ze swoich planów, przed wybraniem się  na zawsze i tej, która wchodzi w próbę najbardziej dramatyczną, choroby, która może znaczyć, że jak Bhavani mówi do swego męża Ganapathy (Prakah Raj)



: "pewnego dnia ciebie zapomnę". W tle Mumbaj, z jego deszczami,



gołębiami,




przemierzany przez młodych motorem, miejsce, gdzie obydwie pary w pewnym momencie mają poczucie, że zaczynają tracić siebie.
Młodym  tyka zegar, bo świadomie założyli, że czeka ich wkrótce rozstanie, że zbliża się dzień, gdy ona wyjedzie dalej uczyć się, pracować do Paryża, on do Ameryki. Starszym, bo w miarę rozwoju choroby Alzheimera Bhavani (Leela Samson)


tracąc pamięć traci też poczucie, kim jest i kim dla niej jest Ganapathi. Jemu zaś nie pozostaje nic innego jak  szukając ją desperacko po zalanym monsunowym deszczem mieście  z wdzięcznością przyjąć, że nawet jeśli wydaje jej się, że to nie ona się zgubiła, ale on, to nadal pozostaje on dla niej na tyle rozpoznawalny, że można czuć ulgę z odnalezienia się. Te sytuacje obserwowane przez mieszkającą u nich parę Aadhi (Dulquer Salmaan) i Tarę (Nidhya Menon)


  podkopują ich wiarę w to, że czasowość wolnego związku, układu, w którym można w wyobraźni odegrać adopcję dziecka na jeden dzień, jest tym, na czym im najbardziej zależy. Pojawiają się myśli:
jak by to było  zestarzeć się obok siebie, nieść ją bezbronną wobec traconej pamięci do łóżka, nawet jeśli jedno z nich zapomni w chorobie, kim jest drugie, zostać przy nim do końca, nie oddać pod opiekę obcych rąk.

W filmie obok dwóch przedstawionych powyżej par  - Mumbaj. Jego świątynie, Wrota Indii.



 W deszczu i w tworzonych przez
Adithi  z twarzami jego i Tary grach komputerowych, przemocy i obrony rozgrywanych w pociągach mumbajskich.


PIOSENKI:
- Mental Manadhil
- Kaara Aattakkara
- Parandhu Sella Vaa
- Theera Ulaa
- Naana Varugiraen
- Malargal Kaettaen