Sloneczniki

Córka kapitana (Rosja 1999)

Córka kapitana (Rosja 1999)

05-07-2015
- ruski bunt: bezmyślny i okrutny
Reż. Aleksander Proszkin (Doktor Żiwago)
historyczny film
1999
rosyjski język
Ру́сский бунт
wg powieści Siergieja Puszkina "Córka kapitana" i "Historia Pugaczowa"



Młody oficer Piotr Griniew (Maciej Damięcki) zostaje wysłany na służbę w dalekie strony,


na granicę z Kirgizją. Tam na pustkowiu zakochuje się z wzajemnościa w córce kapitana Maszy (Karolina Gruszka).

 Na drodze do ich szczęścia staje najpierw zakochany w Maszy oficer Aleksiej Szwabrin (Siegiej Makowieckij), potem powstanie Pugaczowa (Władimir Maszkow). Obaj oficerowie



zajmą w stosunku do samozwańca Pugaczowa

 różne postawy, jednak w konsekwencji obaj zostaną potraktowani jak zdrajcy Ojczyzny i carycy Katarzyny II.


 Czy Maszy uda się ocalić ukochanego?




Jemieljan Pugaczow (1742 - 1775),


Kozak doński, brał udział w wojnie siedmioletniej, odznaczył się w rosyjsko-tureckiej, w 1772  zanagażował się w plany ocalenia ściganych powstańców kozackich. Wówczas też ogłosił się ocalonym w zamachu 
mężem KatarzynyII,  carem Piotrem III.



Ostatnie dwia lata życia dowodził buntem chłopskim, przedstawiając siebie jako cara Piotra III.




W obliczu klęski wydany przez swoich,
skazany na poćwiartowanie. Zgodnie z osobistym rozkazem carycy  oszczędzono mu męki ścinając najpierw głowę.  Przed kaźnią trzydziestotrzyletni Pugaczow  żegnał się zwracając się w stronę  cerkwi, kłaniał się na wszystkie strony wołając: «Прости, народ православный, отпусти мне, в чём я согрешил перед тобой… прости, народ православный!» ("Wybaczcie,  prawosławni, darujcie mi moje winy wobec was, wybaczcie, prawosławni").
To jego historię - w oparciu o powieści Puszkina



 -  przedstawił Aleksander Poroszkin.
Zaczynając film od sceny duszenia cara Piotra III,



 po przejęciu władzy przez jego żonę Katarzynę II.




Tragiczna śmierć cara w zaledwie pół roku po objeciu władzy sprzyjała pojawieniu się na Rusi samozwańców. Najsławniejszym z nich był Pugaczow.



Historię pokazano z rozmachem, sugestywnie filmując ogromne przestrzenie stepów, falujących trawami lub ginących w śnieżnych zamieciach.



 I to, co ludzie wyprawiają wśród porażających pięknem krajobrazach. Przelewając krew, paląc domostwa, oblegając twierdze, wieszając, biczując.  Pусский бунт - безсмысленный и безспощадный (Rosyjski bunt - bezmyślny i okrutny) mówi ktoś z bohaterów tej historii.

 Sto lat po poćwiartowaniu na moskiewskim Błotnym Placu innego przywódcy kozackiego buntu StIenki Razina,



umiera w tym samym miejscu w podobny sposób kolejny Kozak.  Znaczącą jest dziś w kontekście tak dramatycznych stosunków rosyjsko-ukraińskich ta krew przelewana z obu stron.


Ciekawostką jest udział polskich aktorów. W rolach głównych - Mateusz Damięcki i Karolina Gruszka. Niemniej najciekawszą role zagrał Siegiej Makowieckij, którego podziwiałam w Likwidacji, a Władimir Maszkow w roli Pugaczowa znów powtórzył swoją pasję i szaleństwo, z której znany mi jest z innych filmów.