Sloneczniki

Pory roku - Borys Akunin/ Anna Borysowa

Pory roku - Borys Akunin/ Anna Borysowa

08-02-2015


Weronika, młodziutka entuzjastka pracy z ludźmi starymi przyjeżdża z Rosji na praktykę lekarską do francuskiego pensjonatu spokojnej starości. Większość pensjonariuszy to Rosjanie za duże pieniądze swoich nowobogackich dzieci pielęgnowani z dala od ich domów. Jej sąsiadką zza ściany okazuje się być 105-letnia Aleksandra, była szefowa pensjonatu. Mimo że staruszka pozostaje w śpiączce Weronika, odwiedza ją codziennie, nie wiedząc że Aleksandra jest świadoma tego, co się dzieje i daremnie próbuje porozumieć się z kimkolwiek za pomocą ruchu powiek. Jedyną osoba, która ją  rozumie, jest odwiedzający ją codziennie, wyłączony z kontaktu autystyk. Nie mogąc żyć teraźniejszością unieruchomiona Aleksandra odtwarza w pamięci swoją przeszłość - czas, gdy jako trzynastolatka nie tylko była świadkiem końca starego świata podczas rewolucji

nevsky88.com

w Petersburgu,

noblesoul.com


ale i spotkała miłość swego życia, Dawida. Kolejne obrazy  wiążą się z ich kolejnym spotkaniem w mandżurskim Harbinie...


"Pory roku" to świetny debiut kobiecy Anny Borysownej, który okazał się być książką znanego rosyjskiego pisarza  kryminalnych powieści historycznych, Borysa Akunina.

Czy  rzeczywiście świetny? Książkę przeczytałam z zainteresowaniem, niemniej chwilami wydawało mi się, że czytam powieść dla młodzieży, niektóre idee wydawały mi się miłe, ale naiwne.

Opowieść napisano z punktu widzenia kilku osób:

- przede wszystkim młodziutkiej lekarki Wiery/Weroniki

- i Aleksandry, którą widzimy  w dwóch płaszczyznach czasowych: jako młodą dziewczynę, a potem kobietę, żonę i matkę przeżywającą swoją jedyną miłość w życiu i jako wspominającą to ponad stuletnią sparaliżowaną staruszkę, której umrzeć nie pozwala pragnienie przekazania komuś swoich odkryć na temat leczenia choroby Alzheimera.

alz.org/

Ponadto możemy też zapoznać się z życiem w pensjonacie z punktu widzenia

- Sławy Bieriezina, pełnego energii biznesmena, który stracił głowę dla Wiery,

- Edika, starszego pana, pensjonariusza, któremu śmierć żony odebrała pamięć i który teraz teraz każdy dzień zaczyna od nowa,

- Enomena, autystyka, który wiernie codziennie czyta sparaliżowanej Aleksandrze periodyki medyczne,

-  i Luce'a Charpentiera, byłego współpracownika Aleksandry, który pewnego dnia zamiast jej pomagać w pracy zaczął z nią rywalizować. 

Jednak tylko jedna postać przemawia w pierwszej osobie. Tą osobą jest Aleksandra. Opowieść podzielono na cztery części: wiosną,  latem, jesienią i zimą.

 

hdwallpapers-3d.com

Te części sugerują porę roku  przeżywaną właśnie w pensjonacie o nazwie "Pory roku", ale i  etap życia głównej bohaterki. Ze względu na jej historię powieść obejmuje nie tylko czas współczesny, ale i takie zdarzenia jak rewolucja w Petersburgu,

noblesoul.com

życie białych Rosjan

snipview.com


w Harbinie

.flickriver.com


i we Francji, ale  i okupację francuską. Harbin miasto w Mandżurii, w którym obok siebie żyli przez jakiś czas w latach 20-30-ch na styku światów Rosjanie biali i czerwoni, Chińczycy i Japończycy zaciekawił mnie już w filmie "Wszystko zaczęło się w Harbinie" (It all Began in Harbin/ Все Началось в Харбине). Niezwykłe miejsce. Tę część, według mnie, opisano tu najbarwniej, choć to tu właśnie wydawało mi się, że czytam powieść dla dzieci. Mimo to Harbin sam w sobie intryguje, przedstawia sobą, jak pisze Akunin: "historię alternatywną" - Miasto "wcielało możliwe, ale niezrealizowane losy kraju, sen o spełnieniu. Jak każdy sen Harbin nie mógł trwać długo".


To, co mnie jeszcze w powieści zainteresowało to - zaskakujące, niejednoznaczne  zakończenie, wątek starości starszej bohaterki,

lęk przed utratą pamięci, a wraz z nią tożsamości i lęk przed życiem ze strachu przed śmiercią młodszej.

CYTATY

- "Dom jest rozszerzeniem mojej przestrzeni wewnętrznej, drugą skórą z własnym układem oddechowym"

- "Szczęście ma wielką wadę, a nieszczęście - wielką zaletę: i jedno i drugie kiedyś się kończy"