Sloneczniki

Chandamama Kathalu (2014 Indie - telugu)

Chandamama Kathalu (2014 Indie - telugu)

03-02-2015
 - gdy Bóg pisze naszą historię
Reż. i scenariusz: Praveen Sattaru
Muzyka:Mickey M Mayer (Happy Days, Seethamma Vakitlo Sirimalle Chettu)
Zdjęcia: Suresh Ragutu
2014
telugu
IMDb 7.3/10
można zobaczyć ang. napisami na YT





Tę opowieść rozpoczyna modlitwa o wschodzie  słońca. Potem widzimy tłum Hajdarabadu, jakiś ojciec niesie na ramionach dziecko,  wieże Charmiraru



fotografowane ręką kogoś, kogo twarzy nie poznamy, chłopcy muzułmańscy grają w krykieta, tata odwozi na motorze do szkoły dwójkę dzieci. Podglądanie miasta - obrazy  trudu pedałowania,  ciągnięcie  ciężaru, wyładowywania ryb na sprzedaż,  rzeźbienia figury. Wszystko  na naszych oczach,  teatr życia w pięknych zdjęciach...
Nocą  podświetlony posąg Buddy



na jeziorze budzi we mnie wspomnienie  tego lata w Hajdarabadzie.
Miasto o zmierzchu, o świcie w dzień, w nocy.
Twarze ludzi,  na których na chwilę zatrzymuje się kamera, choć to nie oni staną się bohaterami tych kilku historii. Mimo, że każdy z nich ma historię wartą poznania. Ten, kto się właśnie do nas uśmiecha, lub uważnie pyta nas o coś spojrzeniem.

Saarathi (Kishore) - pisarz samotnie wychowujący  córkę Kavyę, czeka w lęku na diagnozę jej  choroby. To on spisze historię bohaterów tej  opowieści.

Na razie motorem odwozi córkę do  międzynarodowej szkoły, gdzie uczniowie uczą się używając tabletów,  żegnając się zakazuje jej  pić wodę nie butelkowaną;  Zostawia tu dziewczynkę, która od 8 lat woła na niego Nana (tato), sam w domu siada przed pustą kartką zatytułowaną: nadzieja.  Martwi się zdrowiem córki,  wydatkami na leczenie, szuka pomysłu na historię do opisania z laptopem w tłumie kawiarnianych stolików. Choroba szpiku kostnego, wymaga drogiego leczenia, Saarathi   nie ma od kogo pożyczyć 4-5 lakhów. Zdesperowany pisarz  odczytuje jako znak od Boga podrzucone mu wiatrem podczas ulicznej procesji słowa. Postanawia zdobyć pieniądze na leczenie opisem historii życia przypadkowych osób z tłumu. On napisze historię kilku ludzi ze swego otoczenia, a Bóg napisze jego historię. Teraz właśnie wybiera na kim zawiesić oko, czyje twarze wzbudzą jego ciekawość. Brodatego żebraka z głową obwiązaną czerwoną chustą? A może uśmiechniętej  do siebie starszej pary? Pisarz zatrzymuje spojrzenie na palącej papierosa ze zniecierpliwieniem czekającej na kogoś dziewczynie, młodziutkiej parze przy sąsiednim stoliku, kimś szybko piszącym coś na swoim laptopie, przechodzącej za oknem osłoniętej muzułmance. Z tych spojrzeń powstanie historii z życia różnych osób.


Siwowłosy żebrak zbiera na zakup domu, daremnie wyciąga rękę na światłach ku obojętnym ludziom. Śpi na ulicy:

czarpai koło ściany, na której  hak z torbą. Marzy o swoich czterech ścianach zasypiając na szmacie na ulicy. Budzony przez policjanta, który domaga się od niego haraczu za zgodę na sen na chodniku.  Gdy okazuje się, że wreszcie uzbierał wystarczające na zakup pokoju  10 tysięcy rupii...

 

Raghu (Chatabnaya Krishna), młody chłopak ze slumsów, żyje z matką i rodzeństwem w jednym pokoju, śpią pokotem na ziemi, brakuje na opłatę pokoju, ojciec jego zaharowuje się, by syn mógł studiować w college'u. Właśnie tam Raghu spotyka Renu (Shamili Soundarajan), córkę polityka.  Gra spojrzeń, dotknięcie ręki,

list , numer komórki. Czy to, co ich łączy jest miłością?

 

G. Venkateshwara Rao (Krishnadu), informatyk, grubas w śmiesznych kapciach wyszukuje w gazecie swoje ogłoszenie matrymonialne.

Od lat nie pomaga mu ono wyrwać się z samotności i zależności od matki. Przerażony, że jeśli nie znajdzie nikogo przed trzydziestym rokiem życia, to przestanie przedstawiać jakąkolwiek wartość na rynku małżeństw, Venkateshwara  żarliwie modli się przed jak największą ilością bóstw, niepewny, czy jeden  Ganeśa, lub Siwa, czy Hanuman wystarczy, by samotnie nie musiał zażerać się w nocy tortem zwiększając swoją masę. Zdesperowany szuka pomocy w astrologicznym centrum, w świątyni Chidambaram,

gdzie guru brzydzi się dotknąć rupie, choć nie wzbrania się przed użyciem karty kredytowej....


Dziewczyna z różową  chustą osłaniającą włosy Hassena (Richa Panai) uwodzi na biało ubranego muzułmańskiego  sprzedawcę Ahrafa (Abhjeet).

  Gdy on już jest zakochany

i z zapałem domaga się rozmowy z jej ojcem, by ustalić termin małżeństwa, ona zaczyna odkładać w czasie rozmowę. Ma nadzieję na zaaranżowanie jej małżeństwa z jakimś bogaczem z Dubaju...


Saritha (Aamina) właśnie pochowała swego męża. Dwóch synów ustala, że sprzedawszy dom u każdego z nich będzie pomieszkiwać po 6 miesięcy. W tym samym czasie odwiedza ją wiele lat niewidziany mężczyzna, Mohan (Naresh). 30 lat przemieszkawszy w Ameryce, opuszczony przez europejską żonę, zostawił firmę córkom i  wrócił do Indii, by zaprosić w podróż po kraju kogoś, kogo  lata temu rozdzielono z nim przymuszając do zaaranżowanego małżeństwa....


 Lisa Smith (Lakshmi Manchu) 10 lat temu top modelka, dziś coraz mniej chętnie angażowana nawet w reklamach,


 

zdradzana, wyrzucana z pracy, samotnie upijająca się wieczorami. Czy jakikolwiek mężczyzna może uczynić ją żoną, a nie po prostu kolejną utrzymanką? ...


Raju (Naga Shourya)  w cieżarówce rozwożącej śmieci opowiada swoją historię 19-latka przyłapanego na podwórku 16-letniej dziewczyny z wioski. Mimo, że między młodymi do niczego nie doszło,


panczajat  wioski przymusza go do poślubienia shańbionej Gowri (Amrita Rao). Mija czas w ich małżeństwie bez więzi,  dziewczyna umiera  przy porodzie.....

Siedem historii zebranych przez bohatera ósmej - pisarza. Niektóre z tych historii skrzyżują się po to, by objawić nam, jak Bóg interweniuje w losy ludzi pomagając im rozwiązać problem.

Już jakiś czas minął od kiedy obejrzałam ten film polecony mi przez Mariolę. Poszczególne historię nie tylko mnie zaciekawiły, ale wręcz zaskoczyły (szczgólnie w nietypowym pokazaniu historii młodych). Jest w tej opowieści pewien smutek, nawet gorycz. Mimo  szczęśliwego zakończenia. Szczęśliwego tylko dla niektórych bohaterów.

CYTATY:

- Jak bardzo nie uciekalibyśmy w świat fantazji,  i tak wrócimy do realności głodu, choroby, tego, że jest śmierć.

- Ludzie, którzy mówią zirytowanym głosem mają serca pogrążone  w ciemności.

- 30 lat to połowa życia, 60 lat - pakuj się i szykuj się do odejścia.

 
PIOSENKI:

- E Kathaina

- Chandama Kathalu

- Devuda

- Payaname