Allah Ke Banday (Indie 2010 - hindi)
Allah Ke Banday (Indie 2010 - hindi)
Scenariusz: Faruk Kabir
Premiera:2010
Język: hindi, marathi
Nominacja: za rolę - Naseeruddin Shah
Zdjęcia: Vishal Sinha (Ab Tak Chappan)
Ocena: IMDb 6.1/10
Mumbajskie slumsy
i dwójka dzieci. Vijay (Madhan Deodhar) i adoptowany przez jego matkę Yakub (Varun Bhagwat) to dwóch cwaniaczków na usługach mafii. Bieda i panująca wokół przemoc czyni ich cynikami. Szybciej ograbią umierającego niż wezwą kogoś na pomoc. Gdy pewnego dnia dochodzi do zatargu między nimi a szefem gangu, dwunastoletni chłopcy zostają wydani policji. Boleśnie doświadczeni więzieniem
Vijay Kamble (Sharman Joshi) i Yakub Ansari (Faruk Kabir) wracają po 11 latach do miejsc, w których wyrośli. W poszukiwaniu zemsty i władzy na slumsami....
Tę opowieść zaczyna motto z Marii Montessori : Jeśli pomoc ma nadejść to tylko ze strony dzieci wobec dzieci. To uczyni ich ludźmi. Tu pokazano nam dzieci w bardzo specyficznej sytuacji, podobnie jak w Salaam Bombay, czy Slumdog, żyją one w slumsach Mumbaju. Dodatkowo doświadczone w więzieniu gwałtem. Jaką mają szansę na zmianę życia? Nauczone wcześniej, gryź albo ciebie zagryzą, koniecznie chcą być w wśród tych, którzy mają władzę, którzy budzą strach, by nigdy już nie doświadczyć wcześniejszej bezsilności.
Najłatwiej im realizować to, co znają – jeśli ich kiedyś używano w gangu jako dzieci, dziś mogą utworzyć swoją bandę z dzieci. To one mogą w szkolnych tornistrach przenosić narkotyki. To je można wyszkolić w zabijaniu. Przykłady dzieci z bronią mamy na wszystkich kontynentach – w Afryce,
Ameryce i Azji,
w tym tu w Indiach. Przeciwwagę wobec ich propozycji dla dzieci slumsów jest nauka proponowana przez żarliwego nauczyciela – granego przez Atula Kulkarnię
– on tworzy życie,
podczas gdy oni walczą o pieniądz szerząc śmierć. Przeszłość osacza bohaterów. Swoje demony, lęki próbują zwalczać dwojako – szukając pocieszenia w miłości do dziewczyny (Vijay) i bijąc i zabijając (Yakub). W filmie wiele realistycznych obrazów. To tylko wzmaga mroczność historii – pod koniec coraz mniej wiarygodnej, może dlatego że na gwałt szukano sposobów na happy end. Zaciekawiła mnie rola młodego aktora- Faruka Kabira , który sam też wyreżyserował swój debiut. Z przyjemnością zobaczyłam od Rang De Basanti i Life in a Metro lubianego przeze mnie Sharmana Joshi.
Przekonał mnie Naseeruddin Shah w roli okrutnego strażnika poprawczaka,
wręcz go w tej historii nie znosiłam. Tak dobrze zagrał schwarzcharakter. Budził grozę.
W tym filmie z jednej strony realizm niektórych obrazów, z drugiej sztuczność samej historii, naciąganie rozwiazań, dawanie przykładu do naśladowania, czegoś, co ma nam dać nadzieję na przerwanie zaklętego kręgu trwającej pokoleniami patologizacji życia dzieci ze slumsów. Chciałoby się jednak w takie optymistyczne rozwiązania wierzyć. Zastosował je przecież w życiu, a przedstawił w książce Uśmiechy Bombaju, Jaume Sanllorente. Hiszpan zmienił całe swoje życie osiadając w slumsach i od lat stwarzając tam możliwości nauki dla tysięcy dzieci.
Wg mnie film jednak warto zobaczyć.
PIOSENKI:
Maula Samjha De
Kya Hawa Kya Badal
Kaala Jadu Ho Gaya
Mayos Dil Hai Yahan
Rabba Rabba